Graficzka, związana ze środowiskiem artystycznym Warszawy i rodzinnego Kamieńca Podolskiego. W latach 1923-1929 studiowała w warszawskiej SSP u W. Skoczylasa, a także T. Pruszkowskiego, W. Jastrzębowskiego, L. Gardowskiego i E. Trojanowskiego. Od 1929 była członkiem Stow. Artystów Grafików Ryt. Brała udział w licznych wystawach, również za granicą, za swoje prace graficzne uzyskała wiele nagród. Uprawiała głównie drzeworyt, często barwny lub ręcznie kolorowany. Stylistycznie artystka chętnie nawiązywała do drzeworytu ludowego (cykl "Przysłowia polskie", ilustracje do psalmu "Kto się w opiekę"), upraszczając rysunek, kompozycję poddając archaizacji, przy równoczesnym wykorzystaniu niezwykle bogatej ornamentyki w strojach swoich postaci. Po 1931 artystka coraz częściej operuje kontrastami białych i czarnych plam, w podejmowanej tematyce społecznej pojawia się oszczędność formy i lapidarność. (Maria Grońska "Nowoczesny drzeworyt polski", Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1971, ss. 181-183).