Jeden z najważniejszych i najwybitniejszych twórców młodopolskich - malarz i grafik (odnowiciel i mistrz litografii polskiej), rysownik, pedagog, słynący z doskonałości swego warsztatu, często stosujący eksperymentalne techniki własne. Naukę malarstwa rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona (1869-74), by kontynuować ją w Akademii monachijskiej u Alexandra Wagnera (1877-79) oraz w oddziale kompozycji krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych pod opieką Jana Matejki (1877-79). Po kilkuletniej podróży po Ukrainie w 1895 roku, w związku z otrzymaniem profesury Szkoły Sztuk Pięknych osiadł w Krakowie, z przerwą na okres I wojny światowej, którą spędził głównie w Warszawie.
Ostatni okres życia upłynął mu między Poznaniem, Gościeradzem pod Bydgoszczą i Warszawą, gdzie w Akademii Sztuk Pięknych wykładał pochłaniającą go wówczas niemal bez reszty grafikę. Należał do grupy założycieli Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka.