FYDRYCH MAJOR WALDEMAR
Praca reprodukowana w: Brad Finger "Surrealism. 50 works of art you should know", Prestel Publishing, 2013, s. 120-121
Waldemar Fydrych (ur. 8 kwietnia 1953, ps. Major; nazwisko niekiedy błędnie zapisywane jako Frydrych) - happener, lider Pomarańczowej Alternatywy.
Wychował się w Toruniu. Studiował historię i historię sztuki we Wrocławiu, gdzie był jednym z inicjatorów i przywódcą happenerskiego ruchu Pomarańczowa Alternatywa. Jest znany głównie dzięki tej działalności w latach 80. W tym czasie używał żartobliwego tytułu komendanta Twierdzy Wrocław.
W wyborach parlamentarnych w 1989 roku Waldemar Fydrych kandydował do Senatu. Zdobył 10 tysięcy głosów, co nie wystarczyło do uzyskania mandatu. Wkrótce potem wyjechał do Paryża. Pracował tam dorywczo, między innymi jako malarz pokojowy.
W 1999 wrócił do Wrocławia, inspirując powstanie efemerycznego Frontu Południowo-Zachodniego, który przeprowadził kilka happeningów wymierzonych we władze miasta. W 2002 kandydował do fotela prezydenta Warszawy. W grudniu 2004 wraz z grupą studentów odwiedził Ukrainę w ramach wspierania pomarańczowej rewolucji.
technika własna, płótno (edycja odręczna na podłożu z muru pracy Pomarańczowej Alternatywy); 70 x 60 cm,
sygn. z tyłu 'KRASNOLUDEK | Z MADALIŃSKIEGO | WARSZAWA | 1982/2016 | 9/20 | MAJOR WALDEMAR | FYDRYCH'
* opłata droit de suite
FYDRYCH MAJOR WALDEMAR
Praca reprodukowana w: Brad Finger "Surrealism. 50 works of art you should know", Prestel Publishing, 2013, s. 120-121
Waldemar Fydrych (ur. 8 kwietnia 1953, ps. Major; nazwisko niekiedy błędnie zapisywane jako Frydrych) - happener, lider Pomarańczowej Alternatywy.
Wychował się w Toruniu. Studiował historię i historię sztuki we Wrocławiu, gdzie był jednym z inicjatorów i przywódcą happenerskiego ruchu Pomarańczowa Alternatywa. Jest znany głównie dzięki tej działalności w latach 80. W tym czasie używał żartobliwego tytułu komendanta Twierdzy Wrocław.
W wyborach parlamentarnych w 1989 roku Waldemar Fydrych kandydował do Senatu. Zdobył 10 tysięcy głosów, co nie wystarczyło do uzyskania mandatu. Wkrótce potem wyjechał do Paryża. Pracował tam dorywczo, między innymi jako malarz pokojowy.
W 1999 wrócił do Wrocławia, inspirując powstanie efemerycznego Frontu Południowo-Zachodniego, który przeprowadził kilka happeningów wymierzonych we władze miasta. W 2002 kandydował do fotela prezydenta Warszawy. W grudniu 2004 wraz z grupą studentów odwiedził Ukrainę w ramach wspierania pomarańczowej rewolucji.