Zofia Stryjeńska - malarka, ilustratorka, scenograf, projektantka tkanin. Naukę rozpoczęła w 1909 roku w szkole Marii Niedzielskiej, na kursach rysunku i sztuki stosowanej J. Bukowskiego. Od 1911 roku studiowała w monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych u G. Bittera von Hackla, H. von Habermanna i F. Burkharda. Wiele podróżowała. Od 1912 roku regularnie uczestniczyła w wystawach krakowskiego TPSP, TZSP w Warszawie, Salonie Sztuki Czesława Garlińskiego w Warszawie, Salonie Philipsa w Warszawie, Miejskim Muzeum Przemysłu Artystycznego we Lwowie. Ponadto brała udział w wielu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą: m. in. we Florencji, Sztokholmie, Pradze, Wiedniu, Amsterdamie, Paryżu. Zdobyła szereg nagród, szybko osiągając międzynarodową popularność. Poza malarstwem zajmowała się ilustracją książkową, projektowaniem kartonów do tkanin, scenografią, projektowaniem kostiumów, wnętrz, wzornictwem przemysłowym, polichromią. Jej malarstwo inspirowane słowiańską legendą i ludową obyczajowością, przejawia zamiłowanie do fantastyki i historii polskiej. Cechuje je dynamika, teatralna budowa, ujęcie tematu w architektoniczne ramy, dekoracyjność, bogactwo ornamentu. Posługiwała się gwaszem, temperą i akwarelą, poprzestając wyłącznie na malarstwie dekoracyjnym, płaskim i wielobarwnym. Wytworzyła indywidualny styl, którego istotą była płaska plama, podobna do wycinanki, o konturze złożonym z giętkich, bądź prostych linii, technicznie bliskich ludowemu snycerstwu. Z prostotą formy rysunkowej pozostawał w zgodzie surowy, nieraz jaskrawy koloryt, wyraźnie oddzielonych od siebie barw. Wiele malowideł zabarwiała właściwym sobie humorem, czasem nie pozbawionym erotycznej przymieszki, czego przykład stanowi prezentowana Państwu praca. Przedmiotem podobnych obrazów są tęgie i urodziwe, na pół obnażone dziewki lub jędrne akty, oblanych mlecznym światłem boginek.