Ludwik Gędłek rozpoczął naukę malarstwa od krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych u W. Łuszczkiewicza. Studia kontynuował w akademii wiedeńskiej pod kierunkiem E. Lichtenfelsa i C. Wurzingera. Zadebiutował na wystawie krakowskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w roku 1863. Później jeszcze wielokrotnie brał udział w pokazach tego Towarzystwa, również jego prace były prezentowane na wystawach Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych we Lwowie, w salonie Krywulta w Warszawie, a także w Dreźnie. Malarz na stałe mieszkał w Wiedniu. Malował pejzaże, często z ziemi krakowskiej, ale największą popularność przyniosły mu kompozycje, w których pojawiały się konie. Były to sceny batalistyczne oraz rodzajowe. Malował precyzyjnie, sięgał po tematy związane z kulturą sarmacką, z obyczajowością mieszkańców szlacheckich dworków. Takie tematy zjednywały mu publiczność wiedeńską. Jego obrazy poza prywatnymi zbiorami w Polsce i za granicą przechowywane są między innymi w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie oraz w Lwowskiej Galerii Obrazów.