Malarz, grafik, pedagog, zwany Kanonem albo Bosym. Pochodził z Wileńszczyzny. Studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Riazaniu, zaś później w krakowskiej akademii u Feliksa Szczęsnego Kowarskiego (został potem jego asystentem) oraz Józefa Pankiewicza (1923-29), a także w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (1929-33). Na pierwszej wystawie w 1934 roku w Instytucie Propagandy Sztuki pokazał 167 pejzaży namalowanych w Zułowie, w rodzinnym majątku Józefa Piłsudskiego. W 1937 roku zamieszkał w Lublinie. Resztę życia spędził na Lubelszczyźnie - mieszkał w Lublinie, Kazimierzu Dolnym oraz w Nałęczowie. Był jedną z najważniejszych osobowości tamtejszego środowiska artystycznego. Był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", grupy Rytm, Pryzmat, Lublin, Kazimierz, Krąg. Pracował także jako nauczyciel w szkole rysunku i malarstwa w Lublinie oraz w liceum sztuk plastycznych w Nałęczowie. Malował przede wszystkim pejzaże i martwe natury, a także portrety i akty. Uprawiał także grafikę i rzeźbę. W jego twórczości widoczny jest wpływ Pankiewicza i kapistów, z którymi zetknął się podczas podróży do Francji. Poza tematyką pejzażową, która dominowała w jego sztuce, Kononowicz namalował również kilka prac o treści religijnej.