Studiował na krakowskiej Akademii u W. Jarockiego, I. Pieńkowskiego i St. Kamockiego (1926-31). Naukę kontynuował w Oddziale Paryskim ASP w Krakowie pod kierunkiem J. Pankiewicza. Od 1946 roku był profesorem i kierownikiem Zakładu Malarstwa na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. Równolegle wykładał w PWSSP w Gdańsku (1954-1972), gdzie pełnił też funkcję dziekana Wydziału Malarstwa (1955-1964). W roku 1932 został członkiem Towarzystwa Sztuka, zaś w okresie powojennym był współtwórcą i liderem Grupy Toruńskiej (1958-72). Artysta uprawiał malarstwo (również ścienne) oraz grafikę (szczególnie linoryt i litografię). Początkowo Borysowski znajdował się pod wpływem Pankiewicza. Około roku 1956 nastąpił największy przełom w jego twórczości; artysta odszedł od figuracji i zaczął tworzyć kompozycje abstrakcyjne. W roku 1995 odbyła się wystawa pośmiertna artysty (Muzeum Okręgowe w Toruniu, Muzeum Narodowe w Gdańsku i BWA w Bydgoszczy).
Olej, płótno
59,5 x 80 cm
Sygnowany l.d.: Borysowski
Studiował na krakowskiej Akademii u W. Jarockiego, I. Pieńkowskiego i St. Kamockiego (1926-31). Naukę kontynuował w Oddziale Paryskim ASP w Krakowie pod kierunkiem J. Pankiewicza. Od 1946 roku był profesorem i kierownikiem Zakładu Malarstwa na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. Równolegle wykładał w PWSSP w Gdańsku (1954-1972), gdzie pełnił też funkcję dziekana Wydziału Malarstwa (1955-1964). W roku 1932 został członkiem Towarzystwa Sztuka, zaś w okresie powojennym był współtwórcą i liderem Grupy Toruńskiej (1958-72). Artysta uprawiał malarstwo (również ścienne) oraz grafikę (szczególnie linoryt i litografię). Początkowo Borysowski znajdował się pod wpływem Pankiewicza. Około roku 1956 nastąpił największy przełom w jego twórczości; artysta odszedł od figuracji i zaczął tworzyć kompozycje abstrakcyjne. W roku 1995 odbyła się wystawa pośmiertna artysty (Muzeum Okręgowe w Toruniu, Muzeum Narodowe w Gdańsku i BWA w Bydgoszczy).