Jeden z wybitniejszych przedstawicieli "sztuki, zwanej naiwną". Na jego życiu zaciążyło dramatyczne, ciężkie dzieciństwo i sieroctwo. Początkowo naiwnie, choć z dużą sprawnością, starał się kopiować kompozycje historyczne i batalistyczne. Podczas okupacji, jako jeniec i na robotach w Niemczech malował Niemcom portrety. Po wyzwoleniu pracował jako lakiernik. Otrzymał stypendium i uczęszczał przez trzy lata do pracowni malarskiej prof. Adama Rychtarskiego w Łodzi. Wtedy odnalazł swoją drogę. Poszedł w kierunku deformacji i ekspresji. Jego obrazy i grafiki posiadają wyraz zbliżony do klasyków niemieckiego ekspresjonizmu. W latach 1961-1982 brał udział w wystawach w kraju i zagranicą (Stuttgart, Norymberga, Rzym). W ostatnim zdaniu swego życiorysu pisał "Najszczęśliwsze chwile życia spędziłem malując, rzeźbiąc i wykonując grafiki. Bez sztuki nie potrafiłbym żyć, odnalazłem w niej sens swego istnienia i bardzo wierzę, że ona mnie przeżyje". Obrazy Rząba znajdują się w zbiorach Muzeum Etnograficznego w Krakowie i Radomiu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Okręgowego w Poznaniu oraz w kolekcjach prywatnych.