Władysław Roguski ukończył studia w warszawskiej Szkole Rysunkowej u J. Kauzika i M. Kotarbińskiego. Od 1914 roku w pracowni Józefa Pankiewicza i Józefa Mehofera w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W czasie I wojny światowej służył w Legionach. Przeżycia i doświadczenia wojenne znalazły swoje trwałe odbicie w jego twórczości, w obrazach "Pochód legionistów", "Na wedecie". Od 1911 roku wystawiał w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie. W latach 1920-1922 wystawiał z grupą Formistów, później m. in. ze Stowarzyszeniem "Rytm" i poznańską grupą "Plastyka". Kilkakrotnie uczestniczył w wystawach sztuki polskiej za granicą. Od 1922 roku był profesorem w Szkole Sztuk Pięknych w Poznaniu. Uprawiał malarstwo, grafikę, a głównie litografię barwną. Zajmował się sztuką użytkową. Malował portrety, obrazy o tematyce rodzajowej i religijnej. W wizerunkach Madonny z Dzieciątkiem nawiązywał do przetworzonego i swoiście stylizowanego ludowego malarstwa na szkle. Był zafascynowany podhalańską sztuką ludową.