W 1896 roku, po sześciu latach spędzonych na stypendium w Paryżu, artysta wrócił do Polski. Zamieszkał początkowo w Warszawie. W 1899 roku przeniósł się do Krakowa. Inicjatorem tej przeprowadzki był profesor krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych - Julian Fałat. W 1895 roku malarz objął stanowisko dyrektora tej uczelni i był właśnie w trakcie przeprowadzania gruntownej reformy programu nauczania, która zaowocowała przedzierzgnięciem się SSP w Akademię Sztuk Pięknych. Fałat zaproponował posady profesorskie gronu najwybitniejszych modernistów. Wśród nich znalazł się Laszczka, któremu przypadło kierownictwo katedry rzeźby. Z pierwszych lat krakowskiego okresu twórczości rzeźbiarza zachowało się kilka stworzonych przez niego popiersi. Rzeźbiarz portretował przede wszystkim krąg swoich najbliższych przyjaciół. Byli wśród nich najwybitniejsi twórcy ówczesnej kultury, m.in. Feliks Jasieński, Zenon Przesmycki-Miriam, Ferdynand Ruszczyc, Leon Wyczółkowski czy Stanisław Wyspiański. W 1902 roku Laszczka opracował również wizerunek żony Juliana Fałata - Marii. Maria Fałat była w tym okresie jedną z najciekawszych, obok Dagny Przybyszewskiej, postaci krakowskiej bohemy. Maria Luiza Comello Stuckenfeld - bo tak się nazywała - była włoską hrabianką, którą Fałat poznał w ostatnich latach XIX wieku i poślubił we wrześniu roku 1900. Dwudziestoletnia wówczas dziewczyna przeniosła się wraz z mężem do Krakowa. Fałatowie spędzili tam dziewięć lat, a następnie przenieśli się do Bystrej, gdzie artysta kupił modernistyczno-secesyjną willę. Małżonkowie doczekali się trojga dzieci. Maria Fałatowa zmarła w niewyjaśnionych okolicznościach w 1916 roku, w czasie pobytu w Karlowych Warach. Wymodelowany przez rzeźbiarza portret kobiety posiada cechy, które odnaleźć można w kilku innych jego pracach, powstałych w pierwszych latach XX wieku. Artysta twórczo rozwijał w tym okresie wzorce, które znał przede wszystkim ze sztuki Auguste’a Rodina. Popiersie Marii Fałat jest opracowane szkicowo. Laszczka posłużył się efektem non finito - zabiegiem polegającym na pozostawieniu fragmentów rzeźby niewykończonymi. Zwiększa to ekspresję rzeźby, tworząc równocześnie poczucie bezpośredniości. Rzeźba uderza także niesymetryczną, płynną formą, charakterystyczną dla plastyki secesyjnej. Miękkość bryły uzupełnia bogate światłocieniowe zróżnicowanie poszczególnych partii i wprowadzone przez Laszczkę kontrastowanie faktur. Artysta wykonał jeszcze przynajmniej dwa, podobne formalnie, portrety Marii Fałat (zbiory Muzeum Narodowego w Krakowie oraz Muzeum Okręgowego im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy). W obu odwołał się do formuły renesansowego, XV-wiecznego portretu w terakocie, do którego chętnie wracano w rzeźbie europejskiej 2. połowy XIX wieku.
Konstanty Laszczka edukację artystyczną rozpoczął w 1885 roku w Warszawie, pod kierunkiem Jana Kryńskiego i Ludwika Pyrowicza. Dzięki zdobyciu pierwszej nagrody w konkursie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych wyjechał na stypendium do Paryża (1891-96), studiując pod kierunkiem Antoine'a Mercié, Alexandre'a Falguiere'a oraz Jeana Léona Gérôme'a. Po powrocie do kraju powierzoną mu przez Juliana Fałata katedrę rzeźby w Krakowie prowadził aż do 1935 roku. Artystę w latach 1900-10 sprawował patronat artystyczny nad fabryką wyrobów kaflarskich i garncarskich Józefa Niedźwieckiego w Dębnikach pod Krakowem. Był jednym z założycieli prestiżowego Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka" i członkiem szeregu innych stowarzyszeń artystycznych.
Od 1885 roku kształcił się w Warszawie pod kierunkiem Jana Kryńskiego i Ludwika Pyrowicza. Dzięki zdobyciu I nagrody w konkursie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, w latach 1891-96 przebywał na stypendium w Paryżu, gdzie studiował u Antoine'a Mercié, Alexandre'a Falguiere'a oraz Jeana Léona Gérôme'a. Po powrocie z Paryża do 1899 roku mieszkał w Warszawie, następnie przeniósł się do Krakowa, gdzie objął katedrę rzeźby Akademii Sztuk Pięknych, którą prowadził do 1935 roku. W latach 1900-10 sprawował patronat artystyczny nad fabryką wyrobów kaflarskich i garncarskich Józefa Niedźwieckiego w Dębnikach pod Krakowem. Był jednym z założycieli TAP "SZTUKA". W swej twórczości rzeźbiarskiej Konstanty Laszczka ulegał wpływom Auguste Rodina, co szczególnie zaznaczyło się w rzeźbionych na początku XX wieku aktach kobiecych utrzymanych w stylistyce secesji. Zajmował się również rzeźbą monumentalną oraz portretową. Laszczka tworzył również medale, medaliony portretowe oraz plakiety okolicznościowe. Wielką pasją artysty była ceramika, której z biegiem lat poświęcał się coraz bardziej. Malował także pejzaże, zajmował się grafiką oraz rysunkiem satyrycznym.


PODATKI I OPŁATY
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.