Do obrazu jest załączona ekspertyza p. Anny Tyczyńskiej z lipca 2010 roku
Obraz powstał w roku 1858 podczas kilkuletniego pobytu Juliusza Kossaka w Paryżu. Pochodzi zatem ze stosunkowo wczesnego okresu twórczości artysty. W tym czasie malarz dość często posługiwał się techniką olejną, którą z czasem miała zdominować akwarela. Malował wówczas dużo i – jak pisał Witkiewicz: nie zatracił w Paryżu swojej odrębności narodowej (...) i starał się na bruk paryski przenieść choć mały promień tej ziemi, do której był tak mocno przywiązany (St. Witkiewicz, Juliusz Kossak, Warszawa 1900).
Jego prace rozchodziły w się w kręgach polskiej emigracji we Francji i w paryskim handlu antykwarycznym. Artysta wysyłał je także na wystawy krajowe – do Warszawy czy Wilna; w roku 1857 w pałacu na Polach Elizejskich pokazał dużą akwarelę Stadnina przy studni. Paryska pracownia Kossaka była wówczas często odwiedzana przez przebywających w Paryżu Polaków. Jednym z nich był Zenon Fisz, który wspominał dużą liczbę obrazów i szkiców koni arabskich, angielskich, polskich. Zaś o samym malarzu pisał: studiuje konie, robi je doskonale, ale nie jest to abstrakcyjne pojęcie strony pięknej tego zwierzęcia. Nie, on go maluje, bo go rozumie, bo go kocha (cyt. za: K. Olszański, Juliusz Kossak, Kraków 2000, s. 70-71).
Twórczość Kossaka z okresu paryskiego znamy tylko w części. Stąd opisywane Konie przed dworkiem – dotąd szerzej nieznane i niepublikowane – dobrze się w nią wpisują, wzbogacając wiedzę o oeuvre artysty. Jak podkreślała Anna Tyczyńska, obraz ma wszelkie cechy typowe dla malarstwa Juliusza Kossaka z omawianego czasu: rodzajowy temat z motywem doskonale scharakteryzowanych typów koni, swobodę kompozycji, biegłość rysunku, stonowany koloryt, drobiazgowe opracowanie pierwszego planu czy swoisty sposób kładzenia olejnej farby.
Jako analogie można przytoczyć wiele obrazów, w których artysta z taką samą uwagą oddaje indywidualność każdego z koni; jak pisze Anna Tyczyńska – jest to szczególna cecha jego sztuki. Natomiast charakterystyczne ustawienie koni z oferowanego obrazu odnajdujemy np. w akwareli Kupno lub sprzedaż konia z roku 1863 (repr. K. Olszański, Juliusz Kossak, Kraków 2000, s. 74. il. 129), a także pracy Jeźdźcy, oferowanej na naszej aukcji 8 października 2006 (poz. 22).
Według ekspertyzy Anny Tyczyńskiej
olej, płótno
38 x 46 cm
sygn. p.d.: Juliusz Kossak | 1858
Do obrazu jest załączona ekspertyza p. Anny Tyczyńskiej z lipca 2010 roku
Obraz powstał w roku 1858 podczas kilkuletniego pobytu Juliusza Kossaka w Paryżu. Pochodzi zatem ze stosunkowo wczesnego okresu twórczości artysty. W tym czasie malarz dość często posługiwał się techniką olejną, którą z czasem miała zdominować akwarela. Malował wówczas dużo i – jak pisał Witkiewicz: nie zatracił w Paryżu swojej odrębności narodowej (...) i starał się na bruk paryski przenieść choć mały promień tej ziemi, do której był tak mocno przywiązany (St. Witkiewicz, Juliusz Kossak, Warszawa 1900).
Jego prace rozchodziły w się w kręgach polskiej emigracji we Francji i w paryskim handlu antykwarycznym. Artysta wysyłał je także na wystawy krajowe – do Warszawy czy Wilna; w roku 1857 w pałacu na Polach Elizejskich pokazał dużą akwarelę Stadnina przy studni. Paryska pracownia Kossaka była wówczas często odwiedzana przez przebywających w Paryżu Polaków. Jednym z nich był Zenon Fisz, który wspominał dużą liczbę obrazów i szkiców koni arabskich, angielskich, polskich. Zaś o samym malarzu pisał: studiuje konie, robi je doskonale, ale nie jest to abstrakcyjne pojęcie strony pięknej tego zwierzęcia. Nie, on go maluje, bo go rozumie, bo go kocha (cyt. za: K. Olszański, Juliusz Kossak, Kraków 2000, s. 70-71).
Twórczość Kossaka z okresu paryskiego znamy tylko w części. Stąd opisywane Konie przed dworkiem – dotąd szerzej nieznane i niepublikowane – dobrze się w nią wpisują, wzbogacając wiedzę o oeuvre artysty. Jak podkreślała Anna Tyczyńska, obraz ma wszelkie cechy typowe dla malarstwa Juliusza Kossaka z omawianego czasu: rodzajowy temat z motywem doskonale scharakteryzowanych typów koni, swobodę kompozycji, biegłość rysunku, stonowany koloryt, drobiazgowe opracowanie pierwszego planu czy swoisty sposób kładzenia olejnej farby.
Jako analogie można przytoczyć wiele obrazów, w których artysta z taką samą uwagą oddaje indywidualność każdego z koni; jak pisze Anna Tyczyńska – jest to szczególna cecha jego sztuki. Natomiast charakterystyczne ustawienie koni z oferowanego obrazu odnajdujemy np. w akwareli Kupno lub sprzedaż konia z roku 1863 (repr. K. Olszański, Juliusz Kossak, Kraków 2000, s. 74. il. 129), a także pracy Jeźdźcy, oferowanej na naszej aukcji 8 października 2006 (poz. 22).
Według ekspertyzy Anny Tyczyńskiej