Do pracy dołączona opinia Adama Konopackiego z 2004 roku.
„Rysunek pochodzi ze szkicownika artysty liczącego 132 karty, opatrzonego na wklejce „tyłowej” autorskim? Numerem XXXII — pisanym pędzlem i jasnoniebieskim atramentem, obok którego to numeru wpisana została ołówkiem data 1872 — zapewne wtórna, odnosząca się do jedynej datowanej przez Jacka Malczewskiego pracy, noszącej datę dzienną i roczną 29 lutego /1872 (…) Szkicownik pochodzi z okresu nauki Jacka Malczewskiego w krakowskim Gimnazjum św. Jacka (1871–1873), gdzie w księdze uczniów jako powołanie (?) wpisano mu malarz. Z czasem uczęszcza na prywatne lekcje rysunku, a następnie jako wolny słuchacz zapisuje się do krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych (późniejszej Akademii). Wysoki numer szkicownika (XXXII) świadczy o niebywałym zapale rysowania jakim odznaczał się naówczas osiemnastoletni Jacek Malczewski. Szkicownik XXXII zawiera więc młodzieńcze prace Malczewskiego — szkice postaci chłopów, wieśniaczek, Żydów, wiejskich dziadów i zaprzęgów, zwierząt, wiejskiej zabudowy, wnętrz kościołów. Gros jest wykonana ołówkiem i najczęściej sprowadzona do oszczędnego zarysu całej postaci lub jej fragmentu. Artysta skupia się w nich na uchwyceniu charakterystycznej pozy, którą oddaje oszczędną, energicznie prowadzoną kreską, rzadko wprowadza w obręb rysunku światłocień (…)
Fragment ekpertyzy Adama Konopackiego z 2004 r.
Koń stojący w zaprzęgu, ukazany z prawego tyłu z woźnicą, 1872 r.
ołówek, papier, 16 × 9,7 cm
Praca pochodzi ze szkicownika artysty.
Do pracy dołączona opinia Adama Konopackiego z 2004 roku.
„Rysunek pochodzi ze szkicownika artysty liczącego 132 karty, opatrzonego na wklejce „tyłowej” autorskim? Numerem XXXII — pisanym pędzlem i jasnoniebieskim atramentem, obok którego to numeru wpisana została ołówkiem data 1872 — zapewne wtórna, odnosząca się do jedynej datowanej przez Jacka Malczewskiego pracy, noszącej datę dzienną i roczną 29 lutego /1872 (…) Szkicownik pochodzi z okresu nauki Jacka Malczewskiego w krakowskim Gimnazjum św. Jacka (1871–1873), gdzie w księdze uczniów jako powołanie (?) wpisano mu malarz. Z czasem uczęszcza na prywatne lekcje rysunku, a następnie jako wolny słuchacz zapisuje się do krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych (późniejszej Akademii). Wysoki numer szkicownika (XXXII) świadczy o niebywałym zapale rysowania jakim odznaczał się naówczas osiemnastoletni Jacek Malczewski. Szkicownik XXXII zawiera więc młodzieńcze prace Malczewskiego — szkice postaci chłopów, wieśniaczek, Żydów, wiejskich dziadów i zaprzęgów, zwierząt, wiejskiej zabudowy, wnętrz kościołów. Gros jest wykonana ołówkiem i najczęściej sprowadzona do oszczędnego zarysu całej postaci lub jej fragmentu. Artysta skupia się w nich na uchwyceniu charakterystycznej pozy, którą oddaje oszczędną, energicznie prowadzoną kreską, rzadko wprowadza w obręb rysunku światłocień (…)
Fragment ekpertyzy Adama Konopackiego z 2004 r.