Świetny przykład nurtu groteski tak charakterystycznego dla twórczości artysty, którego dorobek oszacowany jest na około trzy tysiące prac. Jego malarstwo ma wielu amatorów i kolekcjonerów.
Student krakowskiej ASP. W 1939 roku wyjechał na stypendium do Francji. W latach przedwojennych nigdy nie wystawiał w Polsce.
"Artystą, którego kariera rozpoczęła się prawdziwie dopiero na południu Francji [?] był Ludwik Klimek. Podczas okupacji ukrywał się w Aix-en-Provance, po wojnie zdecydował się osiąść na Lazurowym Wybrzeżu. W 1947 roku osiedlił się tuż przy granicy włoskiej w Mentonie, zafascynowany pięknem południowego wybrzeża. Był jednym z pionierów Międzynarodowego Biennale Sztuk [w Mentonie], w którym uczestniczył do 1972 r. Został dwukrotnie nagrodzony, w 1951 i 1953 (srebrny medal). Brał udział w wielu salonach i wystawach. Malując w Valauris, w latach 1950-1952 poznał Pabla Picassa, co odzwierciedliło się w twórczości tego okresu. Klimek miał jednak swój własny świat [?]. W głębi duszy romantyk [?] zamykał swą wrażliwość w wizjach ekspresyjnych, ocierających się niejednokrotnie o groteskę. Przez 45 lat działalności artystycznej [?] pozyskał miano twórcy śródziemnomorskiego" (Marta Chrzanowska-Foltzer, Rozmowy prowansalskie?, Archiwum Emigracji. Studia - Szkice - Dokumenty, 2011, zeszyt 1-2).
olej na płótnie, 73,5 x 54 cm,
sygnowany p.d. "Klimek"
Świetny przykład nurtu groteski tak charakterystycznego dla twórczości artysty, którego dorobek oszacowany jest na około trzy tysiące prac. Jego malarstwo ma wielu amatorów i kolekcjonerów.
Student krakowskiej ASP. W 1939 roku wyjechał na stypendium do Francji. W latach przedwojennych nigdy nie wystawiał w Polsce.
"Artystą, którego kariera rozpoczęła się prawdziwie dopiero na południu Francji [?] był Ludwik Klimek. Podczas okupacji ukrywał się w Aix-en-Provance, po wojnie zdecydował się osiąść na Lazurowym Wybrzeżu. W 1947 roku osiedlił się tuż przy granicy włoskiej w Mentonie, zafascynowany pięknem południowego wybrzeża. Był jednym z pionierów Międzynarodowego Biennale Sztuk [w Mentonie], w którym uczestniczył do 1972 r. Został dwukrotnie nagrodzony, w 1951 i 1953 (srebrny medal). Brał udział w wielu salonach i wystawach. Malując w Valauris, w latach 1950-1952 poznał Pabla Picassa, co odzwierciedliło się w twórczości tego okresu. Klimek miał jednak swój własny świat [?]. W głębi duszy romantyk [?] zamykał swą wrażliwość w wizjach ekspresyjnych, ocierających się niejednokrotnie o groteskę. Przez 45 lat działalności artystycznej [?] pozyskał miano twórcy śródziemnomorskiego" (Marta Chrzanowska-Foltzer, Rozmowy prowansalskie?, Archiwum Emigracji. Studia - Szkice - Dokumenty, 2011, zeszyt 1-2).