Wszechstronny artysta: grafik, rysownik, scenarzysta, reżyser filmów animowanych, współtwórca "polskiej szkoły plakatu", ilustrator i krytyk sztuki. Studiował architekturę na Politechnice Warszawskiej (1947-1952); od 1954 r. był asystentem H. Tomaszewskiego na ASP w Warszawie. Od 1963 r. mieszkał przede wszystkim we Francji i Niemczech. Od 1979 r. był kierownikiem katedry filmu animowanego na Uniwersytecie w Kassel, a w latach 1986-1993 prowadził zajęcia z plakatu i grafiki w Hochschule der Kunste w Berlinie. Miał wystawy indywidualne w Klubie Młodych Artystów w Warszawie (1948), Filmmuseum w Kopenhadze (1966), Muzeum Plakatu w Wilanowie (1968), Muzeum Narodowym w Poznaniu (1973), Kunstverein w Kassel (1981), Museum fur Kunst und Gewerbe w Hamburgu (1991), Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie (2000) i wielu innych miejscach. W latach 60. stworzył własny język wypowiedzi plastycznej, charakteryzujący się secesyjną linią i uproszczoną formą, ekspresją i intensywną kolorystyką.

47
Jan LENICA (1928 Poznań - 2001 Berlin)

KOMPOZYCJA RÓŻOWA, po 1962

litografia barwna, 65 x 48 cm,
sygnowana oł. pod kamieniem p.d. "Lenica", l.d. "123/200"

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Wszechstronny artysta: grafik, rysownik, scenarzysta, reżyser filmów animowanych, współtwórca "polskiej szkoły plakatu", ilustrator i krytyk sztuki. Studiował architekturę na Politechnice Warszawskiej (1947-1952); od 1954 r. był asystentem H. Tomaszewskiego na ASP w Warszawie. Od 1963 r. mieszkał przede wszystkim we Francji i Niemczech. Od 1979 r. był kierownikiem katedry filmu animowanego na Uniwersytecie w Kassel, a w latach 1986-1993 prowadził zajęcia z plakatu i grafiki w Hochschule der Kunste w Berlinie. Miał wystawy indywidualne w Klubie Młodych Artystów w Warszawie (1948), Filmmuseum w Kopenhadze (1966), Muzeum Plakatu w Wilanowie (1968), Muzeum Narodowym w Poznaniu (1973), Kunstverein w Kassel (1981), Museum fur Kunst und Gewerbe w Hamburgu (1991), Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie (2000) i wielu innych miejscach. W latach 60. stworzył własny język wypowiedzi plastycznej, charakteryzujący się secesyjną linią i uproszczoną formą, ekspresją i intensywną kolorystyką.