Jeden z najwybitniejszych polskich artystów - rze¼biarz, malarz, scenograf, pedagog. Rozpoczął naukę w Państwowym Liceum Technik Plastycznych w Zakopanem pod kierunkiem prof. Antoniego Kenara w roku 1947. W latach 1952-1958 studiował na Wydziale Rze¼by Warszawskiej ASP w pracowni prof. Mariana Wnuka. W 1958 roku zrezygnował z klasycznej rze¼by na rzecz tworzenia obiektów przestrzennych o charakterze assem-blażów - działając na styku różnych gatunków sztuki. W 1959 roku jako stypendysta francuskiego Ministerstwa Kultury odbył podróż po Europie Zachodniej oraz odbył praktykę w pracowni Osipa Zadkine`a w Paryżu. Od 1961 członek grupy artystów Phases. Prowadził działalność dydaktyczną w Państwowym Liceum Technik Plastycznych w Zakopanem oraz w PWSSP we Wrocławiu. Laureat licznych nagród krajowych i zagranicznych. W 1975 roku uznany wraz z Tadeuszem Brzozowskim za jednego z najwybitniejszych twórców polskich XXX-lecia. Autor prowokacyjnych pomników oraz akcji artystycznych w kraju i zagranicą. Prace artysty znajdują się w najwybitniejszych kolekcjach polskich i obcych. Prezentowana praca nawiązuje do "sztandarów", nad którymi Hasior pracował od roku 1965, inspirowanych sztandarami procesyjnymi, tapiseriami czy fenetronami. Często groteskowe i drwiące - tu w dziele z roku 1977 łączy kicz religiny - figurkę Immaculaty i Ukrzyżowania, kupowane zwykle przez wiernych i pątników z parą szwedzkich koników - również wyrobem o charakterze pamiątkarskim i pseudoludowym.