Studiowała od 1928 w ASP w Krakowie, uzyskując dyplom w 1933. Po studiach podjęła pracę pedagogiczną w szkołach artystycznych w Krakowie i Lwowie. Równolegle do 1938 studiowała pedagogikę i historię sztuki na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Działała przed wojną w Stanisławowie, m. in. jako współzałożycielka grupy Orion (m. in. z Jonaszem Sternem). Po 1945 związała się początkowo z Górnym Śląskiem, a w 1947 wspólnie z mężem, Stanisławem Dawskim, osiadła we Wrocławiu. Uczyła w tamtejszej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie ASP), gdzie osiągnęła tytuł profesora i pełniła funkcję dziekana Wydziału Szkła. Działała społecznie w ZPAP i Towarzystwie Przyjaciół Dzieci. W 1969/70 wraz z mężem przeniosła się do Warszawy. Od 1945 uczestniczyła w wystawach ogólnokrajowych i zagranicznych. Wystawiała malarstwo i grafikę warsztatową. Inspiracją dla jej twórczości malarskiej była obserwacja przyrody i żywiołu morza (cykle "Kompozycje oceaniczne", "Kompozycje antarktyczne", "Fauna"), a także wieloletnia współpraca z dziećmi we wrocławskim TPD (cykl "Bajki malowane"). Podejmowała też tematykę sportową, uczestnicząc i zdobywając nagrody w krajowych konkursach olimpijskich w 1948 i 1956. Po 1956 organiczne, na poły abstrakcyjne, aluzyjne formy jej prac zbliżają je do surrealizmu.
Linoryt, papier; 77,5 x 51 (odcisk)
Sygnowana ołówkiem pod ryciną: Kompozycja oceaniczna linoryt 2/5 Maria Dawska 1962
Pochodzenie: kolekcja Mateusza Grabowskiego
Studiowała od 1928 w ASP w Krakowie, uzyskując dyplom w 1933. Po studiach podjęła pracę pedagogiczną w szkołach artystycznych w Krakowie i Lwowie. Równolegle do 1938 studiowała pedagogikę i historię sztuki na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Działała przed wojną w Stanisławowie, m. in. jako współzałożycielka grupy Orion (m. in. z Jonaszem Sternem). Po 1945 związała się początkowo z Górnym Śląskiem, a w 1947 wspólnie z mężem, Stanisławem Dawskim, osiadła we Wrocławiu. Uczyła w tamtejszej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie ASP), gdzie osiągnęła tytuł profesora i pełniła funkcję dziekana Wydziału Szkła. Działała społecznie w ZPAP i Towarzystwie Przyjaciół Dzieci. W 1969/70 wraz z mężem przeniosła się do Warszawy. Od 1945 uczestniczyła w wystawach ogólnokrajowych i zagranicznych. Wystawiała malarstwo i grafikę warsztatową. Inspiracją dla jej twórczości malarskiej była obserwacja przyrody i żywiołu morza (cykle "Kompozycje oceaniczne", "Kompozycje antarktyczne", "Fauna"), a także wieloletnia współpraca z dziećmi we wrocławskim TPD (cykl "Bajki malowane"). Podejmowała też tematykę sportową, uczestnicząc i zdobywając nagrody w krajowych konkursach olimpijskich w 1948 i 1956. Po 1956 organiczne, na poły abstrakcyjne, aluzyjne formy jej prac zbliżają je do surrealizmu.