Reprodukowany: Aleksandra Jachtoma, Centrum Sztuki Studio im. St. I. Witkiewicza, Warszawa 2003, s. 39.
Studiowała na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu M. Kopernika w Toruniu, w krakowskiej ASP u J. Świderskiego i Cz. Rzepińskiego oraz w warszawskiej ASP u K. Tomorowicza (dyplom w 1958 r.).
Wystawiany obraz pochodzi z okresu granicznego twórczości artystki. Wówczas, na początku lat 70., jej malarstwo ewoluowało od wielobarwnych kompozycji złożonych z abstrakcyjnych układów do malarstwa o bardzo ograniczonej ilości barw, często do jednego koloru, i wydobytym świetle. W tym obrazie tło w jednej gamie barwnej, z wyraźnie widocznym w górnej części rozświetleniem, zapowiada późniejszą twórczość artystki. Interesująca jest kompozycja ułożonych dość symetrycznie wielobarwnych wałeczków, które sprawiają wrażenie ruchu.
Wojciech Krauze pisał w "Życiu Warszawy" z 10 maja 1972 r. o ówczesnej twórczości Jachtomy następująco: "Jachtoma w swoich najnowszych kompozycjach operuje dużymi płaszczyznami, które czy to przez odpowiednie, miękkie zazwyczaj, rozłożenie koloru, czy pojawienie się ulotnych elementów na ich tle, sugerują przestrzeń. Wypełnia się ona powietrzem i światłem, które sączy się łagodnie, rozjaśnia pustkę i obdarza ją kolorem".
olej na płótnie, 110 x 105 cm,
sygnowany na odwrocie (na płótnie) "A JACHTOMA", niżej "WYM. 110 x 105 / TECH. OLEJ / ROK 1972", wyżej tytuł "KOMPOZYCJA III", na krośnie nr "57" oraz pieczątka "BIURO HANDLU ZAGRANICZNEGO "DESA" / Warszawa, Al. Jerozolimskie Nr 2 / Zaświadczenie Nr 955 / 72 / Urzędu Konserwatorskiego m. St. Warszawy / podpis [
]"
Reprodukowany: Aleksandra Jachtoma, Centrum Sztuki Studio im. St. I. Witkiewicza, Warszawa 2003, s. 39.
Studiowała na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu M. Kopernika w Toruniu, w krakowskiej ASP u J. Świderskiego i Cz. Rzepińskiego oraz w warszawskiej ASP u K. Tomorowicza (dyplom w 1958 r.).
Wystawiany obraz pochodzi z okresu granicznego twórczości artystki. Wówczas, na początku lat 70., jej malarstwo ewoluowało od wielobarwnych kompozycji złożonych z abstrakcyjnych układów do malarstwa o bardzo ograniczonej ilości barw, często do jednego koloru, i wydobytym świetle. W tym obrazie tło w jednej gamie barwnej, z wyraźnie widocznym w górnej części rozświetleniem, zapowiada późniejszą twórczość artystki. Interesująca jest kompozycja ułożonych dość symetrycznie wielobarwnych wałeczków, które sprawiają wrażenie ruchu.
Wojciech Krauze pisał w "Życiu Warszawy" z 10 maja 1972 r. o ówczesnej twórczości Jachtomy następująco: "Jachtoma w swoich najnowszych kompozycjach operuje dużymi płaszczyznami, które czy to przez odpowiednie, miękkie zazwyczaj, rozłożenie koloru, czy pojawienie się ulotnych elementów na ich tle, sugerują przestrzeń. Wypełnia się ona powietrzem i światłem, które sączy się łagodnie, rozjaśnia pustkę i obdarza ją kolorem".