ok. 1932-1934
heliografika, odbitka żelatynowo-srebrowa, 23,3 x 17,5 cm,
vintage print

Heliografika, technika graficzna, w której wykonano przedstawioną pracę, była przez Hillera szeroko eksplorowana. Metoda polegała na malowaniu abstrakcyjnych kompozycji na szklanych kliszach lub błonach celuloidowych. Taki negatyw autor przenosił na papier fotograficzny stykowo, uzyskując odbitki o zróżnicowanych walorach. W katalogu Karol Hiller 1891-1939. Nowe widzenie czytamy, że konwencja obrazowania prezentowanej kompozycji przypomina obrazy numerowane artysty z lat 1932-1934, i poprzez koliste oraz promieniste motywy subtelnie odwołuje się do schematu budowy kosmosu.
Wystawy, m.in.: Łódź (1934-1935); Rzym-Wenecja (1979); Belgrad-Zagrzeb (1979); Paryż (1983); Łódź (1991); The Photogram: 1918-1948, Nowy Jork (1999), Karol Hiller 1891-1939. Nowe widzenie, Muzeum Sztuki w Łodzi (2002-2003).
Publikacja: Karol Hiller 1891-1939. Nowe widzenie (Muzeum Sztuki w Łodzi, 2002).