Artysta związany ze środowiskiem łódzkim, którego twórczość pozostawała w kręgu konstruktywizmu. Ukończył Szkołę Rękodzielniczo-Przemysłową w Łodzi (1903-1910). Studiował chemię w Darmstadcie, architekturę w Warszawie, malarstwo w Kijowie. Od 1921 r. pracował jako nauczyciel rysunku w Łodzi. Od 2 poł. lat 20-tych współpracował z artystami łódzkiej awangardy. Uprawiał malarstwo, grafikę, był scenografem i krytykiem artystycznym. W 1928 r. opracował nowa technikę nazwaną heliografiką, która polegała na malowaniu temperą i gwaszem na szklanych kliszach i błonach celuloidowych i robieniu z nich odbitek fotograficznych.
Heliografika na papierze 22,6 x 18,7 cm
Nie sygnowany
Literatura - Karol Hiller 1891-1939, Nowe widzenie, Malarstwo, heliografika, rysunek,grafika, katalog wystawy Muzeum Sztuki, Łódź 2002, poz. kat. III. 12 oraz il. 68(reprodukcja).
Artysta związany ze środowiskiem łódzkim, którego twórczość pozostawała w kręgu konstruktywizmu. Ukończył Szkołę Rękodzielniczo-Przemysłową w Łodzi (1903-1910). Studiował chemię w Darmstadcie, architekturę w Warszawie, malarstwo w Kijowie. Od 1921 r. pracował jako nauczyciel rysunku w Łodzi. Od 2 poł. lat 20-tych współpracował z artystami łódzkiej awangardy. Uprawiał malarstwo, grafikę, był scenografem i krytykiem artystycznym. W 1928 r. opracował nowa technikę nazwaną heliografiką, która polegała na malowaniu temperą i gwaszem na szklanych kliszach i błonach celuloidowych i robieniu z nich odbitek fotograficznych.