Fascynacja Jerzego Dudy Gracza górami jest powszechnie znana; elementy górskiego pejzażu: hale, łąki, drewniane chałupy, tematy tatrzańskie to częste motywy twórczości artysty, który nie zapominał też o ludziach gór. Co roku przyjeżdżał w Tatry, na plenery, cieszył się widokami i towarzystwem górali, aż do momentu, kiedy zdrowie przestało pozwalać mu na podróże.

Spośród pięciu znanych historykom sztuki rzeźb Jerzego Dudy Gracza, ta zajmuje szczególną pozycję. Dzieło oferowane na aukcji ukazuje osobę znaną artyście: żonę Franka, mistrza stolarskiego, który podobno wybudował własnymi rękami jeden z podtatrzańskich kościołów. Duda Gracz w tym przypadku wybrał medium rzeźbiarskie, adekwatne do tematu przedstawienia, z perspektywy czasu wiemy, że używał go niezwykle rzadko. Widać tu mocne inspiracje sztuką ludową, trudno mówić o portrecie gaździny, postać i rysy twarzy są mocno stypizowane. Gospodyni, odświętnie ubrana w kwiecistą spódnicę, kubrak, chustę i korale, przycupnęła na ławce, a powagę tego malowniczego wizerunku burzy obnażony biust i zadek, które stanowią element humorystyczny kompozycji.

O nowoczesnym zamyśle tego projektu świadczyć może również jego użytkowy charakter, a mianowicie półka biegnąca dołem, poręczny pomocnik dla użytkownika – tak też była wykorzystywana.