Bolesław Utkin związany był z Łodzią od 1914 r. Edukację artystyczną rozpoczął w Szkole Dokształcania Zawodowego nr 10, gdzie poznał Władysława Strzemińskiego i kontynuował ją w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi pod kierunkiem właśnie Strzemińskiego (dyplom zdobył w 1950 roku Wydziale Architektury Wnętrz kierowanym przez Ludwika Tyrowicza i Władysława Strzemińskiego, w czasie studiów pełnił również funkcję uczelnianego bibliotekarza). Bliskie kontakty z artystą zaowocowały, trwającą do roku 1950, współpracą z Katarzyną Kobro i Strzemińskim przy realizacji i ekspozycji ich prac, a także projektach różnorodnych form graficznych z zakresu informacji wizualnej. Współpracował przy realizacji sali neoplastycznej według projektu Strzemińskiego w Muzeum Sztuki w Łodzi, później przy jej renowacji w latach 60., a także przy rekonstrukcji rzeźb Katarzyny Kobro w latach 70. XX wieku. Zaprojektował też salę II neoplastyczną.
Jego twórczość cechują rygor, zgeometryzowane formy, czyste barwy. Sięgał do tradycji konstruktywistycznej wypracowanej przez Malewicza, Rodczenkę, Tatlina. Malował cykle obrazów: w latach 1930-1949 były to pejzaże, później kompozycje geometryczne, a także cykle zatytułowane Kości, Morze, Miasto. W twórczości własnej odwoływał się do tradycji konstruktywistycznej. Pracował jako nauczyciel rysunku, od roku 1955 projektował wnętrza przemysłowe
W 1948 roku uczestniczył w wystawie Klubu Młodych Artystów i Naukowców w Warszawie. Indywidualne wystawy twórczości artysty odbyły się w Warszawie (Galeria Zachęta, 1978) oraz w Łodzi (BWA, 1983). Jego obrazy w znajdują się w kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi.