"Punktem wyjścia dla omawianego obrazu (É) zdaje się być Martwa natura J. Sterna z 1948 roku (olej, 60,5 x 80 cm, repr. w: kat. wyst. Jonasz Stern, Pałac Sztuki, Kraków 1985, il. 16) z motywem stołu na którym piętrzą się zgeometryzowane lecz wyraźnie przedmiotowe formy. W opiniowanej kompozycji zbliżone motywy przedmiotowe uległy uproszczeniu, zsyntetyzowaniu i przekształceniu w zespoły płasko malowanych form zderzających się dynamicznie w rytmach wstępujących, dośrodkowych. Repertuar form i ich przestrzenne układy są charakterystyczne dla stylistyki obrazów abstrakcyjnych Jonasza Sterna z okresu ok. 1950-1955 r. - dominują formy ostre, dynamiczne, zakrzywione, wyraźnie wywiedzione z trójkąta (motyw latawca, kleszczy). Jednocześnie kompozycyjnym kontrapunktem są formy o wyraźnie biologicznym pochodzeniu (embrionalne kształty bliskie sztuce Hansa Arpa). Paleta utrzymana w ciepłej tonacji, ale oparta na zasadzie kontrastów jest także charakterystyczna dla warsztatu Jonasza Sterna z tego okresu. Analogicznie do sposobu kształtowania, konturowania i modelowania powierzchni form."
[fragment ekspertyzy Janiny Ładnowskiej i Zenobii Karnickiej]
"(É) Stern nie bywał oschły w swoim geometryźmie. Jego abstrakcja pozwala często na przedmiotowe skojarzenia, wywołuje nieraz przeżycia treściowe, jest silnie aluzyjna".
[H. Blum, Jonasz Stern, Kraków 1978, s. 25]
Tempera na papierze naklejonym na tekturę 55,5 x 57,3 cm
Sygnowany p.d. - "Stern"
Ekspertyza - J. Ładnowska, Z. Karnicka, 2002 r.
"Punktem wyjścia dla omawianego obrazu (É) zdaje się być Martwa natura J. Sterna z 1948 roku (olej, 60,5 x 80 cm, repr. w: kat. wyst. Jonasz Stern, Pałac Sztuki, Kraków 1985, il. 16) z motywem stołu na którym piętrzą się zgeometryzowane lecz wyraźnie przedmiotowe formy. W opiniowanej kompozycji zbliżone motywy przedmiotowe uległy uproszczeniu, zsyntetyzowaniu i przekształceniu w zespoły płasko malowanych form zderzających się dynamicznie w rytmach wstępujących, dośrodkowych. Repertuar form i ich przestrzenne układy są charakterystyczne dla stylistyki obrazów abstrakcyjnych Jonasza Sterna z okresu ok. 1950-1955 r. - dominują formy ostre, dynamiczne, zakrzywione, wyraźnie wywiedzione z trójkąta (motyw latawca, kleszczy). Jednocześnie kompozycyjnym kontrapunktem są formy o wyraźnie biologicznym pochodzeniu (embrionalne kształty bliskie sztuce Hansa Arpa). Paleta utrzymana w ciepłej tonacji, ale oparta na zasadzie kontrastów jest także charakterystyczna dla warsztatu Jonasza Sterna z tego okresu. Analogicznie do sposobu kształtowania, konturowania i modelowania powierzchni form."
[fragment ekspertyzy Janiny Ładnowskiej i Zenobii Karnickiej]
"(É) Stern nie bywał oschły w swoim geometryźmie. Jego abstrakcja pozwala często na przedmiotowe skojarzenia, wywołuje nieraz przeżycia treściowe, jest silnie aluzyjna".
[H. Blum, Jonasz Stern, Kraków 1978, s. 25]