Edukację artystyczną zdobył w l. 1942-1946 w Wolnej Szkole Malarstwa i Rysunku w Lublinie. Studiował także medycynę na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej (1947-1948) i historię sztuki na KUL (1948-1949 i 1955-1956). W 1956 został współzałożycielem awangardowego Koła Młodych Plastyków, przekształconego później w Grupę Zamek działającą w Lublinie do 1959. W tym okresie twórczość Ziemskiego zdominowała abstrakcja. Na początku lat 1960. zaczęły powstawać tzw. "formury" - obrazy-obiekty o wyeksponowanej strukturze, bogatych efektach fakturowych i reliefowych nawarstwieniach. W połowie lat 1960. artysta porzucił formułę obrazowania typu informel na rzecz analizy zagadnień optycznych wpisując swą sztukę w obszar abstrakcji geometrycznej i doświadczeń badających relacje przestrzeni, ruchu i światła. Brał udział w manifestacjach ruchu neo-konstruktywistycznego; swe prace prezentował na Plenerach Koszalińskich w Osiekach (1965, 1970-1973), I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu (1965); uczestniczył w sympozjach "Złotego Grona" w Zielonej Górze (1969, 1971, 1975), Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach i Sympozjum "Wrocław `70". Jego wczesna twórczość pozostawała pod znakiem malarstwa metafizycznego i surrealizmu Miro. Schematycznie potraktowane, przestylizowane postacie zanurzone są w jego kompozycjach w nadrealnej przestrzeni wypełnionej abstrakcyjnymi, organicznymi kształtami. Prezentowana kompozycja nawiązuje do poetyki surrealizmu. Zgeometryzowane, przenikające się formy sugerują przestrzeń kosmiczną, w której krążą smugi galaktyk, słońca, księżyce i kosmiczne statki. Praca prezentowana była na wystawie Galerii DAP Warszawa, VIII – IX 2003; repr. jest w kat. wyst. "Jan Ziemski" BWA Lublin V 2003.