Malarz, założyciel Grupy Krakowskiej (1930). W trakcie studiów w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (1929-1933) prowadził działalność polityczną w ruchu komunistycznym za co został usunięty ze Związku Artystów Plastyków. Od 1941 r. żył zamknięty w gettcie Lwowskim, po którego likwidacji wyjechał na Węgry. Dramatyczne przeżycia wojenne miały duży wpływ na późniejszą twórczość Sterna. Po 1945 r. powrócił do Krakowa, gdzie podjął ożywioną działalność malarską. Uczestniczył w I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w 1948 r. W latach 1954-1974 był pedagogiem krakowskiej uczelni. Prace Sterna powstawały pod wpływem kubizmu i sztuki abstrakcyjnej. Wykonywał je początkowo w technice olejnej, by od końca lat 40-tych poszerzyć ją o gwasze, monotypie i dekalkomanie. Od 1958 r. wykonywał kolaże, do których włączał rybie szkielety, drobne kości, kawałki sieci i tkanin. Poprzez użycie takich materiałów kierował uwagę odbiorców na najważniejsze sprawy dotyczące ludzkiego życia - śmierć i przemijanie. Po 1970 r. powrócił do malarstwa materii.