Praca reprodukowana w monografii:
– Henryk Stażewski. Ekonomia myślenia i postrzegania, red. Małgorzata Jurkiewicz, Joanna Mytkowska, Wiesław Borowski, [wyd.] Fundacja Galerii Foksal, Galeria Foksal, Warszawa 2005, s. 100 [jako gwasz, 55 x 39 – wymiary oprawy, wł. prywatna].
Z chwilą pojawienia się wraz z polityczną odwilżą w 1955 roku nowego środowiska artystycznego, skupionego wokół Galerii Krzywe Koło, [artysta] włącza się w jego działania, uczestnicząc w dyskusjach, wystawach i wszelkich manifestacjach kulturalnych. Prace Stażewskiego są w tym czasie dość odosobnione na polskiej scenie artystycznej. Punktem wyjścia jest dlań abstrakcja geometryczna, ale jego obrazy cechuje brak rygoryzmu, swobodne podejście do kompozycji, liryczne użycie barw. Eksperymenty formalne podporządkowane są zmysłowej przyjemności tworzenia obiektów – trójwymiarowych reliefów, jakimi powoli stają się obrazy. Chociaż dużo tu innowacji [...] to uwagę przyciąga raczej swoboda i rozmach w podejściu do abstrakcji oraz elegancja opływowych form.
Joanna Mytkowska, Stażewski – z dzisiejszej perspektywy, [w:] Henryk Stażewski. Ekonomia myślenia i postrzegania, Warszawa 2005, s. 13
Moim zdaniem – abstrakcja jest dążeniem do odbicia nowoczesności. Cywilizacja i postępująca technika zmienia zewnętrznie otaczający nas świat. Plastycy usiłują dostrzec te zmiany i wyrazić je w swej sztuce. Można to osiągnąć poprzez uproszczenie formy plastycznej, pewne zgeometryzowanie kształtów i zastosowanie kolorów najbardziej prostych, najmocniej przemawiających. Nie czerwonawy, lecz czerwony, nie niebieskawy, ale zdecydowanie niebieski!
...Nasuwa mi się tu pewna analogia z muzyką. Człowiek jadący tramwajem słyszy zgrzyt żelastwa, odgłosy ulicy, rozmowy. Te wrażenia muszą znaleźć odbicie w przeżyciach muzycznych. W muzyce Szostakowicza widoczne są wpływy odgłosów maszyn, słyszy się świdry, wiertarki, uderzenia w blachę. Świadomie czy podświadomie kompozytor przekazuje nam swoje wrażenia z fabryki, ulicy itd. Jego muzyka jest odbiciem rytmu współczesnego życia. To samo zadanie ma i plastyka abstrakcyjna, tylko że do realizacji jego używa różnych środków.
Henryk Stażewski, rozmawiała B. S., W pracowni Henryka Stażewskiego, „Stolica“ 1956 nr 7 s. 10; cyt. za: Henryk Stażewski. Ekonomia myślenia i postrzegania, Warszawa 2005, s. 270
tempera, karton
36,5 x 29 cm (w świetle passe-partout)
sygn. p.d.: H. Stażewski
Na odwr. niedokończona kompozycja abstrakcyjna, akwarela, gwasz, ołówek, 36,5 x 29 (w św. passe-partout)
Praca reprodukowana w monografii:
– Henryk Stażewski. Ekonomia myślenia i postrzegania, red. Małgorzata Jurkiewicz, Joanna Mytkowska, Wiesław Borowski, [wyd.] Fundacja Galerii Foksal, Galeria Foksal, Warszawa 2005, s. 100 [jako gwasz, 55 x 39 – wymiary oprawy, wł. prywatna].
Z chwilą pojawienia się wraz z polityczną odwilżą w 1955 roku nowego środowiska artystycznego, skupionego wokół Galerii Krzywe Koło, [artysta] włącza się w jego działania, uczestnicząc w dyskusjach, wystawach i wszelkich manifestacjach kulturalnych. Prace Stażewskiego są w tym czasie dość odosobnione na polskiej scenie artystycznej. Punktem wyjścia jest dlań abstrakcja geometryczna, ale jego obrazy cechuje brak rygoryzmu, swobodne podejście do kompozycji, liryczne użycie barw. Eksperymenty formalne podporządkowane są zmysłowej przyjemności tworzenia obiektów – trójwymiarowych reliefów, jakimi powoli stają się obrazy. Chociaż dużo tu innowacji [...] to uwagę przyciąga raczej swoboda i rozmach w podejściu do abstrakcji oraz elegancja opływowych form.
Joanna Mytkowska, Stażewski – z dzisiejszej perspektywy, [w:] Henryk Stażewski. Ekonomia myślenia i postrzegania, Warszawa 2005, s. 13
Moim zdaniem – abstrakcja jest dążeniem do odbicia nowoczesności. Cywilizacja i postępująca technika zmienia zewnętrznie otaczający nas świat. Plastycy usiłują dostrzec te zmiany i wyrazić je w swej sztuce. Można to osiągnąć poprzez uproszczenie formy plastycznej, pewne zgeometryzowanie kształtów i zastosowanie kolorów najbardziej prostych, najmocniej przemawiających. Nie czerwonawy, lecz czerwony, nie niebieskawy, ale zdecydowanie niebieski!
...Nasuwa mi się tu pewna analogia z muzyką. Człowiek jadący tramwajem słyszy zgrzyt żelastwa, odgłosy ulicy, rozmowy. Te wrażenia muszą znaleźć odbicie w przeżyciach muzycznych. W muzyce Szostakowicza widoczne są wpływy odgłosów maszyn, słyszy się świdry, wiertarki, uderzenia w blachę. Świadomie czy podświadomie kompozytor przekazuje nam swoje wrażenia z fabryki, ulicy itd. Jego muzyka jest odbiciem rytmu współczesnego życia. To samo zadanie ma i plastyka abstrakcyjna, tylko że do realizacji jego używa różnych środków.
Henryk Stażewski, rozmawiała B. S., W pracowni Henryka Stażewskiego, „Stolica“ 1956 nr 7 s. 10; cyt. za: Henryk Stażewski. Ekonomia myślenia i postrzegania, Warszawa 2005, s. 270