Zasadniczy wpływ na ukształtowanie się twórczej postawy Tchórzewskiego wywarła poetyka surrealizmu. Nadrealna fantastyka przejawiła się już w figuratywnej, wczesnej fazie twórczości artysty, który w swych obrazach wpisywał ludzkie postacie w wyimaginowane pejzaże. W drugiej połowie lat 50. zaczęły powstawać kompozycje abstrakcyjne budzące skojarzenia z procesem formowania się kosmosu, kataklizmami i erupcjami materii; ich znamiennym elementem były świetliste linie błyskawic przeszywające mroczną przestrzeń. Artysta podejmował też eksperymenty technologiczne, wzbogacał i różnicował fakturę obrazów, wykorzystując m.in. efekty schnięcia grubo nałożonej warstwy farb. Prezentowana kompozycja posiada charakter mistyczny i włącza uniwersum kosmosu w przestrzeń osobistej modlitwy. Środkami ekspresji stają się w tym wypadku zdecydowane barwne kontrasty oparte na opozycji czerwieni i błękitów oraz rozwibrowana malarska faktura.