Uczestniczył w III Wystawie Sztuki Nowoczesnej urządzonej w Warszawie w 1959 r. Inspiracji dla swej twórczości malarskiej poszukiwał w tym okresie w naturze, jednak swe obserwacje i wrażenia poddawał daleko idącej transformacji artystycznej (serie "Ptaki", 1957-1958; "Znaki", 1959). W latach 60. poszukiwał własnych środków wyrazu w ramach sztuki informel; żywiołowość i spontaniczność malarskiego gestu, zderzenia mocnych barw i zróżnicowane efekty fakturowe stały się podstawą jego języka plastycznego. Oferowany obraz wpisuje się w nurt abstrakcji aluzyjnej; wyobrażone w nim formy wydają się być śladem biomorficznych kształtów, jakie twórca zachował w pamięci, dalekim nawiązaniem do zjawisk natury, i wywołanych przez nie emocji.