Studia artystyczne odbył w l. 1949-1955 w warszawskiej ASP pod kierunkiem A. Nachta-Samborskiego. W 1958 r. rozpoczął pracę pedagogiczną obejmując w macierzystej uczelni pracownię malarstwa. W 1955 r. wziął udział w przełomowej dla polskiej sztuki powojennej Ogólnopolskiej Wystawie Młodej Plastyki "Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi" zorganizowanej w warszawskim Arsenale. Wkrótce wszedł w krąg awangardy skupionej wokół Galerii Krzywe Koło prowadzonej przez M. Bogusza. Uczestniczył w III Wystawie Sztuki Nowoczesnej urządzonej w Warszawie w 1959 r. Inspiracji dla swej twórczości malarskiej poszukiwał w tym okresie w Naturze, jednak swe obserwacje i wrażenia poddawał daleko idącej transformacji artystycznej (serie "Ptaki", 1957-1958; "Znaki", 1959). W latach 60. poszukiwał własnych środków wyrazu w ramach sztuki informel; żywiołowość i spontaniczność malarskiego gestu, zderzenia mocnych barw i zróżnicowane efekty fakturowe stały się podstawą jego języka plastycznego. Oferowana kompozycja abstrakcyjna sytuuje się na krawędzi figuratywności. Amorficzne kształty tworzy postrzępiony dukt czarnej kreski wzbogacony niekiedy plamami złotego ugru. Całości dopełniają "taszystowskie" kleksy, których przypadkową formę wykorzystuje malarz.