Japoński malarz, autor obiektów i instalacji artystycznych. Od końca lat 50. Na stałe związany z Polską. Jest absolwentem Akademii Sztuk Pięknych Musashino w Tokio, do której uczęszczał w latach 1953-1958. Do Polski przybył w 1959 roku, rozpoczął studia na warszawskiej ASP w pracowni Artura Nachta-Samborskiego. Od 1967 współpracuje z warszawską Galerią Foksal. Wybór Polski na nowe miejsce pobytu i do pracy wiązał się z wcześniejszymi, rodzinnymi doświadczeniami (stryj artysty zajmował się tłumaczeniem polskiej literatury na język japoński). Pierwsze prace artysty charakteryzowała silna ekspresja i mocny kolor, z czasem jednak jego formy ulegały uproszczeniu i wyciszeniu. Ponadto zaczęły być bardziej przestrzenne i artysty konsekwentnie zmierzał w kierunku tworzenia obrazów-obiektów. Zmieniały się one z czasem w przestrzenne instalacje, które widz mógł nie tylko oglądać, ale również w nie „wejść”. Twórczość Kamojiego i jego specyficzny sposób myślenia o sztuce wyróżnia go na tle innych artystów tworzących w Polsce po II wojnie światowej. Jego sztuka prezentowana była na wielu wystawach w Polsce i zagranicą. Swoją sztukę prezentował m.in. w Narodowej Galerii Sztuki Zachęta (Warszawa); Galerii Foksal (Warszawa); Galeria Muzalewskiej (Poznań); Galerii AT (Poznań); Andzelm Gallery (Lublin); Galerii Sektor 1 (Katowice); Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski (Warszawa); Muzeum Sztuki (Łódź).