Jeden z najwybitniejszych twórców współczesnej awangardy światowej i pionierów polskiej awangardy międzywojennej. Bardzo zróżnicowana formalnie sztuka Stażewskiego z lat 60. i 70. wpisywała się całkowicie w ramy abstrakcji geometrycznej. W 1968 nasiliła się w jego twórczości tendencja do poddawania dzieła sztuki obiektywnym prawom nauki. Podstawowym modułem w pracach z tego okresu stał się kolorowy kwadrat, który artysta multiplikował, różnicując nieznacznie jego barwę, by uzyskać zwielokrotnienie wymiarów i intensyfikację efektów chromatycznych. Kompozycje te miały pokazać metafizyczną ideę kwadratu. Artysta był przekonany, że abstrakcja nie jest czymś oderwanym od otaczającego nas świata zewnętrznego, a dzieło sztuki plastycznej nie wyraża nic i nie jest znakiem czegokolwiek. Ono jest i istnieje samo przez się, o czym świadczy prezentowana praca.