Artysta związany był z założoną w 1931 r. Grupą Krakowską, którą wraz z M. Jaremą i J. Sternem reaktywował w 1957 r. Był jednym z oryginalniejszych twórców w środowisku powojennego Krakowa. Pomimo ścisłej współpracy z gronem artystów skupionych wokół Tadeusza Kantora, podejmował eksperymenty, które ostatecznie wyraziście odróżniły jego sztukę od twórczości przyjaciół. Pod koniec lat 50. Artysta zainteresował się malarstwem materii i wykorzystywanie geometrycznych i abstrakcyjnych układów form na płaszczyźnie.
Oferowana praca, to ekspresja gestu artysty, jego zafascynowanie abstrakcją i przekonanie, że "nierzeczywisty" kształt ma w obrazie rację bytu wówczas, gdy zostaje nasycony sensem.