Bogusław Szwacz urodził się 27 marca 1912 roku w Leżajsku. Malarz i rzeźbiarz. W latach 1931 -1939 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1939 roku po raz pierwszy wziął udział w wystawie wraz z grupą "Kapistów" w Domu Plastyka w Krakowie. W latach powojennych wraz z T. Kantorem, J. Nowosielskim, T. Brzozowskim i K. Mikulskim współtworzył grupę "Młodych Plastyków". W 1946 roku grupa ta zorganizowała wystawę malarstwa nowoczesnego w salach Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych. Rok później artysta otrzymał stypendium na wyjazd do Paryża z Ministerstwa Kultury i Sztuki. W Paryżu nawiązał kontakty z awangardowymi artystami, m.in. Hartungiem, Estevem, Bazainem, Boresem i Bottem, jak również z lewicowymi twórcami sztuki awangardowej min. Légerem, Pignonem, Fougeronem i Noël Arnaud, współpracował także z czasopismem "Le Surréalisme Révolutionnaire". W 1948 roku wział udział w wystawie w III-im Salonie "Réalitiés Nouvelles`. W tym samym roku powracił do Warszawy gdzie objął stanowisko pedagoga na PSSP. Został współzałożycielem grupy "Nowoczesnych" przy "Klubie Młodych Artystów i Naukowców" w Warszawie wraz z H. Stażewskim, M. Boguszem, M. Włodarskim oraz R. Owidzkim. W latach 1949-54 brał udział we wszystkich wystawach ogólnopolskich. W 1954 miał pierwszą indywidualna wystawę malarstwa akwarelowego, która była podsumowaniem jego dorobku artystycznego w malarstwie przedstawiającym. W 1955 prezentował prace w Klubie Związku Literatów Polskich, a w roku następnym miał trzecią indywidualną wystawę w galerii ZPAP przy ulicy Marszałkowskiej w Warszawie. W 1962 wziął udział w I Festiwalu Malarstwa Współczesnego w Szczecinie. Począwszy od 1964 koncentrował się nad rysunkiem i malarstwem metodą Ars-hormizmu, zarówno w pracy twórczej jak i dydaktyce. W 1968 brał udział w II festiwalu Sztuk Pięknych w Zachęcie. Po 10-latach miał tam wystawę indywidualną - w dwóch największych salach pokazał jeden cykl obrazów.
Kilkakrotnie otrzymał Złotą Odznakę ZPAP, w 1982 r został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu odrodzenia Polski i przeszedł na emeryturę. W 1984 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego sztuk plastycznych, rok później nagrodę Prezydenta m.st. Warszawy. W 1993 miała miejsce wystawa indywidualna w Galerii Studio, kolejne odbyły się w 1996 w ASP w Warszawie, oraz w 2003 w Galerii Krzysztofory w Krakowie. Mieszka i pracuje w Warszawie.
Bogusław Szwacz urodził się 27 marca 1912 roku w Leżajsku. Malarz i rzeźbiarz. W latach 1931 -1939 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1939 roku po raz pierwszy wziął udział w wystawie wraz z grupą "Kapistów" w Domu Plastyka w Krakowie. W latach powojennych wraz z T. Kantorem, J. Nowosielskim, T. Brzozowskim i K. Mikulskim współtworzył grupę "Młodych Plastyków". W 1946 roku grupa ta zorganizowała wystawę malarstwa nowoczesnego w salach Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych. Rok później artysta otrzymał stypendium na wyjazd do Paryża z Ministerstwa Kultury i Sztuki. W Paryżu nawiązał kontakty z awangardowymi artystami, m.in. Hartungiem, Estevem, Bazainem, Boresem i Bottem, jak również z lewicowymi twórcami sztuki awangardowej min. Légerem, Pignonem, Fougeronem i Noël Arnaud, współpracował także z czasopismem "Le Surréalisme Révolutionnaire". W 1948 roku wział udział w wystawie w III-im Salonie "Réalitiés Nouvelles`. W tym samym roku powracił do Warszawy gdzie objął stanowisko pedagoga na PSSP. Został współzałożycielem grupy "Nowoczesnych" przy "Klubie Młodych Artystów i Naukowców" w Warszawie wraz z H. Stażewskim, M. Boguszem, M. Włodarskim oraz R. Owidzkim. W latach 1949-54 brał udział we wszystkich wystawach ogólnopolskich. W 1954 miał pierwszą indywidualna wystawę malarstwa akwarelowego, która była podsumowaniem jego dorobku artystycznego w malarstwie przedstawiającym. W 1955 prezentował prace w Klubie Związku Literatów Polskich, a w roku następnym miał trzecią indywidualną wystawę w galerii ZPAP przy ulicy Marszałkowskiej w Warszawie. W 1962 wziął udział w I Festiwalu Malarstwa Współczesnego w Szczecinie. Począwszy od 1964 koncentrował się nad rysunkiem i malarstwem metodą Ars-hormizmu, zarówno w pracy twórczej jak i dydaktyce. W 1968 brał udział w II festiwalu Sztuk Pięknych w Zachęcie. Po 10-latach miał tam wystawę indywidualną - w dwóch największych salach pokazał jeden cykl obrazów.
Kilkakrotnie otrzymał Złotą Odznakę ZPAP, w 1982 r został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu odrodzenia Polski i przeszedł na emeryturę. W 1984 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego sztuk plastycznych, rok później nagrodę Prezydenta m.st. Warszawy. W 1993 miała miejsce wystawa indywidualna w Galerii Studio, kolejne odbyły się w 1996 w ASP w Warszawie, oraz w 2003 w Galerii Krzysztofory w Krakowie. Mieszka i pracuje w Warszawie.