Malarz, grafik i pedagog. Malarstwo studiował w latach 1929-34 w Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Fryderyka Pautscha, Teodora Axentowicza i Stanisława Kamockiego. Na początku lat trzydziestych współtworzył, wraz z Marią Jaremą i Henrykiem Wiecińskim, Grupę Krakowską. Jako działacz partii komunistycznej w roku 1938 był uwięziony przez pół roku w Berezie Kartuskiej. Podczas wojny, w latach 1941-43 przebywał w getcie lwowskim. Ocalały w masowej egzekucji w dniu 1 czerwca 1943 roku uciekł na Węgry. Po wojnie powrócił i zamieszkał w Krakowie. W roku 1957 reaktywował działalność przedwojennej Grupy Krakowskiej. W latach 1954-74 był profesorem Akademii, a do 1969 roku pełnił w niej funkcję prorektora. Początkowo malował geometryczne kompozycje abstrakcyjne oraz martwe natury i pejzaże, w których widoczne są wpływy kubizmu i surrealizmu. Ponadto, zwłaszcza w rysunkach i grafikach, w których ilustrował aktualne wydarzenia społeczno-polityczne, ujawnia-ją się echa ekspresjonizmu. Po wojnie artysta wprowadził nowe techniki. Obok malarstwa rysunku i grafiki zaczął tworzyć collage i assemblage. W latach sześć-dziesiątych wklejając do takich kompozycji elementy organiczne utworzył swój indywidualny, oryginalny styl.