Studiował malarstwo na ASP w Krakowie, którą ukończył z wyróżnieniem w 1937. Lata wojny przetrwał we Lwowie. W 1944 ewakuowany z Niemcami do Krakowa, osiadł w Tyńcu, gdzie powstał cykl pejzażowych akwarel. Po wojnie włączył się w organizowanie życia artystycznego, w 1946 podjął pracę pedagogiczną w krakowskiej ASP. W 1946 wystawiał z Grupą Młodych Plastyków. W 1947/48 wyjechał na stypendium do Paryża, gdzie przystąpił do grupy Le Surréalisme Révolutionnaire"". W 1948 przeniósł się do Warszawy, gdzie związał się z Klubem Młodych Artystów i Naukowców. Okres działalności w ruchu awangardy powojennej zamknął udziałem w I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie na przełomie 1948/49. Od końca 1949 pracował w warszawskiej PWSSP, a po jej połączeniu się z ASP w 1950 rozpoczął wieloletnią karierę pedagogiczną w tej uczelni, trwającą do emerytury w 1982. Jego wystawa indywidualna w marcu 1955 była jedną z pierwszych wystaw sztuki abstrakcyjnej. W tym czasie artysta zaczął formułować własną teorię sztuki. Tworzył kompozycje budowane z drobnych form, których rytmy i zagęszczenia na płaszczyźnie są dodatkowo akcentowane fakturą i kolorem. "