Artystka, w której twórczości spotkały się malarstwo i tkanina, tworząc w rezultacie oryginalne samoistne byty plastyczne, utkane ze świateł, kolorów i materii. W filozofii swej twórczości Dorota Grynczel bliska była koncepcji malewiczowskiego suprematyzmu, z jego mistyczną bezprzedmiotowością i pustką, w której artysta doświadcza Absolutu. Wypowiadała się konsekwentnie w wąskiej gamie barwnej: bieli, szarości, błękitu i czerni, o bogatych gradientach. W ostatnim czasie niemal wyłącznie w błękitach. Niezwykłą subtelność wyrazu osiągnęła w haftowanych miniaturkach tkackich , często eksponowanych razem z obrazami, co w przypadku tej twórczości zawsze dawało znakomity efekt wystawienniczy. Była bowiem w jej twórczości malarskiej i tkackiej pewna jedność. Studiowała na Wydziale Malarstwa u Wojciecha Sadleya tkaninę i u Jana Tarasina malarstwo. Dyplom z wyróżnieniem u Tarasina otrzymała w 1977 roku. Przez wiele lat prowadziła na Wydziale Malarstwa pracownię tkaniny. W latach 2012-2016 była dziekanem Wydziału Malarstwa. Zmarła w 2018 roku. Profesor zwyczajna.