Malarz i grafik holenderski, członek grupy Cobra, przedstawiciel nurtu abstrakcyjnego, który w swej ekspresji stanowił zapowiedź europejskiego informelu. Kształcił się w akademii w Amsterdamie. W 1948 był jednym z założycieli eksperymentalnej grupy Reflex, na bazie której powstało ugrupowanie Cobra. W 1950 przeniósł się do Paryża i rozpoczął międzynarodową karierę artystyczną. W 1953 miał wystawę indywidualną w Palais des Beaux-Arts w Brukseli, w tym samym roku brał udział w biennale w Sao Paulo, a w 1954 na biennale w Wenecji otrzymał nagrodę UNESCO. Wyróżniono go nagrodami na biennale w Lublanie (1957), Sao Paulo (1959), otrzymał pierwsza nagrodę na wystawie Guggenheim International w 1960. Z końcem lat 60. zajął się również rzeźbą. Miał liczne wystawy retrospektywne. Jego prace, szczególnie cenione w USA, są m.in. w kolekcjach nowojorskiego Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Albright-Knox Art Gallery w Buffalo, bostońskiego Muzeum Sztuk Pięknych. Appel malował żywiołowo, stosując gęste impasto i kontrastujące kolory. Wśród jego abstrakcyjnych form można rozpoznać motywy przypominające ludzkie maski, zwierzęta, postacie fantastyczne. Formy te, wyglądające nieco groźnie, są równocześnie pełne dziecięcej naiwności.

60
Carl APPEL

Kompozycja 1, 1987

oryginalna litografia barwna,
37 x 27 cm
na odwrocie tekst typograficzny, plansza z pisma "Noise", Maeght Éditeur, Paryż, 1987

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Malarz i grafik holenderski, członek grupy Cobra, przedstawiciel nurtu abstrakcyjnego, który w swej ekspresji stanowił zapowiedź europejskiego informelu. Kształcił się w akademii w Amsterdamie. W 1948 był jednym z założycieli eksperymentalnej grupy Reflex, na bazie której powstało ugrupowanie Cobra. W 1950 przeniósł się do Paryża i rozpoczął międzynarodową karierę artystyczną. W 1953 miał wystawę indywidualną w Palais des Beaux-Arts w Brukseli, w tym samym roku brał udział w biennale w Sao Paulo, a w 1954 na biennale w Wenecji otrzymał nagrodę UNESCO. Wyróżniono go nagrodami na biennale w Lublanie (1957), Sao Paulo (1959), otrzymał pierwsza nagrodę na wystawie Guggenheim International w 1960. Z końcem lat 60. zajął się również rzeźbą. Miał liczne wystawy retrospektywne. Jego prace, szczególnie cenione w USA, są m.in. w kolekcjach nowojorskiego Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Albright-Knox Art Gallery w Buffalo, bostońskiego Muzeum Sztuk Pięknych. Appel malował żywiołowo, stosując gęste impasto i kontrastujące kolory. Wśród jego abstrakcyjnych form można rozpoznać motywy przypominające ludzkie maski, zwierzęta, postacie fantastyczne. Formy te, wyglądające nieco groźnie, są równocześnie pełne dziecięcej naiwności.