Malarka i konserwatorka sztuki w 1955 ukończyła gdańską PWSSP, gdzie malarstwa sztalugowego uczyła się u prof. Artura Nacht-Samborskiego, a malarstwa ściennego - u prof. Jacka Żuławskiego. W swoim wczesnym malarstwie odrzuciła socrealizm i przyjęła styl surrealistyczno- figuratywny. Po ukończeniu studiów wyjechała do Francji. Swoje obrazy i kolaże, powstałe w paryskiej pracowni, prezentowała w Galerii Studio. Laureatka nagrody Ogólnopolskiej Wystawy Młodej Plastyki w warszawskim Arsenale (1955). Jej twórczość została przypomniana w Polsce na wystawie "Jesteśmy" w Zachęcie w 1991, po której odnowiła kontakty z krajem, organizując tu kilka wystaw indywidualnych. Obrazy Madeyskiej z lat 90. wypełniają kuliste formy poprzecinane kreskami biegnącymi w rożnych kierunkach. Podobnie jak we wczesnych obrazach, kolorystyka jest zgaszona. Autorka używa subtelnych odcieni beżów, różów, błękitów i brązów, które nadają jej pracom niezwykle rozmarzony i kobiecy nastrój. Uzupełnieniem jej twórczości są intymne kolaże, wykonywane na białych kartkach z notatnika i operujące ostrzejszymi kolorami – brązami, czernią i czerwienią.