Prezentowana praca była pokazywana na wystawie w Centralnym Biurze Wystaw Artystycznych (Zachęcie) w 1957 roku, która była pierwszą indywidualną prezentacją twórczości młodego „surrealisty z Krakowa". Mieczysław Porębski w utrzymanym w entuzjastycznym tonie wstępie do katalogu wystawy wskazywał na kluczowe, a jednocześnie trudne do zdefiniowania zagadnienie światła w obrazach artysty: „Światło, które stworzył Jerzy Tchórzewski różni się od wszystkich świateł, do których przyzwyczaiło się nasze postrzeganie i które zostały usankcjonowane w obrazach, z jakimi zdarzało się nam mieć do czynienia. Jest to światło infracerebralne. Nie oświetla ono realnych przedmiotów i nie podporządkowuje się pospolitym prawom barwnej harmonii, których źródłem jest słońce. Rozżarzając się na obrzeżach form, które uparcie tkwią w podświadomości, przebiegając fosforyzującymi pasmami po ich powierzchni, izolując je i ograniczając, staje się ono wykładnikiem napięcia”. Siła ekspresji była, zdaniem recenzentów, jednym z głównych wyznacznikiem stylu artysty."(źródło: zacheta.art.pl).
Wystawy: Wystawa A. Szapocznikow i J. Tchórzewskiego, Centralne Biuro Artystyczne Zachęta 1957; Wystawa w Galerii Widza i Artysty Janusza Boguckiego 1964;
Jerzy Tchórzewski - malarstwo, Centralne Biuro Wystaw Artystycznych Zachęta 1969; Retrospektywa Jerzego Tchórzewskiego, Muzeum Narodowe we Wrocławiu
1980; Malarstwo Jerzego Tchorzewskiego 1949-1985, Muzeum Narodowe w Poznaniu 1986.
gwasz, papier; 35 x 49 cm (w świetle passe-partout); sygn. i dat. l. d.: J. Tchórzewski 54.
na odwrocie nalepka z opisem obrazu: Tchórzewski Jerzy / akwarela gwasz / 35 x 49 / Kogut III, ponadto na odwrocie oprawy nalepka inwentaryzacyjna (?) z autorem, datą powstania, tytułem, oraz wymiarami i techniką wykonania poprzedzona numerem 115.
Prezentowana praca była pokazywana na wystawie w Centralnym Biurze Wystaw Artystycznych (Zachęcie) w 1957 roku, która była pierwszą indywidualną prezentacją twórczości młodego „surrealisty z Krakowa". Mieczysław Porębski w utrzymanym w entuzjastycznym tonie wstępie do katalogu wystawy wskazywał na kluczowe, a jednocześnie trudne do zdefiniowania zagadnienie światła w obrazach artysty: „Światło, które stworzył Jerzy Tchórzewski różni się od wszystkich świateł, do których przyzwyczaiło się nasze postrzeganie i które zostały usankcjonowane w obrazach, z jakimi zdarzało się nam mieć do czynienia. Jest to światło infracerebralne. Nie oświetla ono realnych przedmiotów i nie podporządkowuje się pospolitym prawom barwnej harmonii, których źródłem jest słońce. Rozżarzając się na obrzeżach form, które uparcie tkwią w podświadomości, przebiegając fosforyzującymi pasmami po ich powierzchni, izolując je i ograniczając, staje się ono wykładnikiem napięcia”. Siła ekspresji była, zdaniem recenzentów, jednym z głównych wyznacznikiem stylu artysty."(źródło: zacheta.art.pl).
Wystawy: Wystawa A. Szapocznikow i J. Tchórzewskiego, Centralne Biuro Artystyczne Zachęta 1957; Wystawa w Galerii Widza i Artysty Janusza Boguckiego 1964;
Jerzy Tchórzewski - malarstwo, Centralne Biuro Wystaw Artystycznych Zachęta 1969; Retrospektywa Jerzego Tchórzewskiego, Muzeum Narodowe we Wrocławiu
1980; Malarstwo Jerzego Tchorzewskiego 1949-1985, Muzeum Narodowe w Poznaniu 1986.