Marek Żuławski urodził się 13 kwietnia 1908 r. w Rzymie jako syn pisarza Jerzego Żuławskiego i Kazimiery z Hanickich. Dzieciństwo spędził w Zakopanem, a później w Toruniu – tam, w literackim salonie „Zofijówka” jego matki, pobierał pierwsze lekcje rysunku pod okiem Tymona Niesiołowskiego. W latach 1926–1933 uczył się na ASP w Warszawie w pracowniach Karola Tichego, Felicjana Kowarskiego i Leona Pękalskiego, potem współtworzył warsztat graficzny „Atelier 33” W 1935 r. otrzymał stypendium, które zaprowadziło go do Paryża, a od 1937 r. na stałe zamieszkał w Londynie – tam wystawił m.in. w Leger Gallery, a podczas II wojny pracował w polskiej sekcji BBC, kontynuując później karierę krytyka sztuki. Był też aktywnym eseistą i krytykiem – opublikował m.in. „Od Hogartha do Bacona” (1973) i autobiografię „Studium do autoportretu” (1980) Zmarł 30 marca 1985 r. w Londynie; pozostawił po sobie bogaty dorobek malarski i graficzny oraz archiwa w Archiwum Emigracji UMK w Toruniu.