Studiowała na Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych na wydziale malarstwa u prof. Pękalskiego. Wybuch wojny zakłócił regularny bieg studiów. Uczyła się dalej pod okiem doświadczonych artystów. Po 1945 roku uczestniczyła w założeniu pierwszego po wojnie zgrupowania artystów plastyków "WARSZAWA", które organizowało pierwsze wystawy sztuki na terenie zrujnowanego miasta.
Jej malarstwo jest bliskie kulturze koloryzmu. Jest ono jednak inne, niepodobne do ogólnie przyjętych szablonów, rozpoznawalne, pełne poezji, soczystych barw. Czerpie natchnienie z innego świata, ulega fascynacjom odległym w czasie i niespotykanym w miejskim życiu. Niewyczerpane źródło natchnienia znajduje w sztuce naiwnej i ludowej i sztuce ludowej. Kolorystyka i kompozycja obrazów mają w sobie coś z aury tajemniczości dawnych ikon wschodnich.