Figura młodej kobiety idącej z workiem zarzuconym na plecy. Głowa okryta chustą, kubrak i spódnica tworzą sfałdowaną powierzchnię o surowych, kubizujących konturach, złagodzonych polerowanymi fragmentami rzeźby; gładkie, wyoblone partie wydobywają urodę słojów jesionowego drewna.
Praca jest znakomitym przykładem niepowtarzalnego stylu, bazującego na rodzimej tradycji podhalańskiej, w połączeniu z trendami sztuki europejskiej rozwiniętymi w tym czasie.
Państwowa Szkoła Przemysłu Drzewnego działająca od 1918, kontynuacja Szkoły Zawodowej Przemysłu Drzewnego (zał. 1878) - pod kierunkiem Karola Stryjeńskiego (1922-1927), a potem Mariana Wimmera (1936-1939) - zdołała naukę w Szkole wyprowadzić na najwyższy poziom artystyczny, przezwyciężając niebezpieczne tendencje w kierunku produkcji lichego pamiątkarstwa.
drewno jesionowe; wys. 52 cm, podstawa 12 x 12 cm.
Polska, lata 20.-30. XX w.
Figura młodej kobiety idącej z workiem zarzuconym na plecy. Głowa okryta chustą, kubrak i spódnica tworzą sfałdowaną powierzchnię o surowych, kubizujących konturach, złagodzonych polerowanymi fragmentami rzeźby; gładkie, wyoblone partie wydobywają urodę słojów jesionowego drewna.
Praca jest znakomitym przykładem niepowtarzalnego stylu, bazującego na rodzimej tradycji podhalańskiej, w połączeniu z trendami sztuki europejskiej rozwiniętymi w tym czasie.
Państwowa Szkoła Przemysłu Drzewnego działająca od 1918, kontynuacja Szkoły Zawodowej Przemysłu Drzewnego (zał. 1878) - pod kierunkiem Karola Stryjeńskiego (1922-1927), a potem Mariana Wimmera (1936-1939) - zdołała naukę w Szkole wyprowadzić na najwyższy poziom artystyczny, przezwyciężając niebezpieczne tendencje w kierunku produkcji lichego pamiątkarstwa.