Obraz należał do jednego z najwybitniejszych logików – Alfreda (Tajtelbauma) Tarskiego (1901-1983). Urodzony i wykształcony w Warszawie, w 1939 roku, przed samym wybuchem wojny, wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie osiadł na stałe. Był twórcą teorii modeli i semantycznej definicji prawdy.
Kobieta z ptakami datowana jest przez artystę na 1920 rok. W lecie tego roku Makowski przebywał w urokliwej miejscowości Espaly koło Le Puy, gdzie spędzał wakacje od 1918 roku. Wcześniej artysta wyjeżdżał do Bretanii, do swojego przyjaciela i mentora – Władysława Ślewińskiego. Po jego śmierci wiosną 1918 roku Makowski, zdecydował się na zmianę otoczenia. W liście do Wieńczysławowej d’Erceville z 1 września 1920 roku pisał: Nigdy nie miałem kłopotu, co malować, bo tam coś w sercu siedzi takiego – ale zawsze się martwię, jak malować. Może kiedyś nareszcie zdobędę się na krok stanowczy. To są moje smutki, o których proszę nikomu nie wspominać. Wakacje już dobiegają końca, za kilkanaście dni trzeba będzie myśleć o pakowaniu rzeczy i wyjeździe. Ale do ostatniej chwili będę zajęty, za to mnóstwo studiów, szkiców rysunków i akwarel. Zliczywszy wszystko razem urasta to do liczby 80 przeszło sztuk. Dużo w tym rysunków [...] stosunkowo mało krajobrazu. Mam dwie większe rzeczy, z których jedna La Bourree d’Auvergne. Starałem się nie myśleć o formułkach i pracować z całą uciechą, jaką dają farby i ołówek. (W. Jaworska, Tadeusz Makowski. Polski malarz w Paryżu, s. 96)
Wspomniany w liście obraz – La Bourrée d’Auvergne – utrzymany jest w tej samej, dość ciemnej gamie kolorystycznej i stylu co prezentowana powyżej Kobieta z ptakami. Oznacz to, że najprawdopodobniej również i ona powstała w czasie letniego pobytu Makowskiego w Espaly, gdzie artysty malował scenki rodzajowe z życia na wsi. Jak pisał w swoim pamiętniku: Znów przed naturą stoję jak dziecko i z naiwnością staram się naśladować wiernie to, co widzę, coraz głębiej ją podpatrując i coraz więcej pragnąc jej wydrzeć to, czym najbardziej wszystkich czaruje – Życie. (T. Makowski, Pamiętnik, s. 234)
Obraz nosi również wiele cech wspólnych z Autoportretem z dziewczynką, który prezentowaliśmy na aukcji w grudniu 2019 roku. Ta sama brunatnoczerwona kolorystyka, przepleciona niebieskimi tonami oraz uproszczenie kształtów i fizjonomii przedstawionych postaci – są charakterystyczne dla dzieł Makowskiego z okresu ok. 1920-1922.
Bibliografia:
– W. Jaworska, Tadeusz Makowski. Polski malarz w Paryżu, Wrocław-Warszawa-Kraków 1976;
– T. Makowski, Pamiętnik, Warszawa 1961.
olej, deska
47,5 x 65,2 cm
sygn. p.d.: Makowski | 920
Na odwrocie numer (białą farbą): 19; ponadto nalepki aukcyjne.
Obraz należał do jednego z najwybitniejszych logików – Alfreda (Tajtelbauma) Tarskiego (1901-1983). Urodzony i wykształcony w Warszawie, w 1939 roku, przed samym wybuchem wojny, wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie osiadł na stałe. Był twórcą teorii modeli i semantycznej definicji prawdy.
Kobieta z ptakami datowana jest przez artystę na 1920 rok. W lecie tego roku Makowski przebywał w urokliwej miejscowości Espaly koło Le Puy, gdzie spędzał wakacje od 1918 roku. Wcześniej artysta wyjeżdżał do Bretanii, do swojego przyjaciela i mentora – Władysława Ślewińskiego. Po jego śmierci wiosną 1918 roku Makowski, zdecydował się na zmianę otoczenia. W liście do Wieńczysławowej d’Erceville z 1 września 1920 roku pisał: Nigdy nie miałem kłopotu, co malować, bo tam coś w sercu siedzi takiego – ale zawsze się martwię, jak malować. Może kiedyś nareszcie zdobędę się na krok stanowczy. To są moje smutki, o których proszę nikomu nie wspominać. Wakacje już dobiegają końca, za kilkanaście dni trzeba będzie myśleć o pakowaniu rzeczy i wyjeździe. Ale do ostatniej chwili będę zajęty, za to mnóstwo studiów, szkiców rysunków i akwarel. Zliczywszy wszystko razem urasta to do liczby 80 przeszło sztuk. Dużo w tym rysunków [...] stosunkowo mało krajobrazu. Mam dwie większe rzeczy, z których jedna La Bourree d’Auvergne. Starałem się nie myśleć o formułkach i pracować z całą uciechą, jaką dają farby i ołówek. (W. Jaworska, Tadeusz Makowski. Polski malarz w Paryżu, s. 96)
Wspomniany w liście obraz – La Bourrée d’Auvergne – utrzymany jest w tej samej, dość ciemnej gamie kolorystycznej i stylu co prezentowana powyżej Kobieta z ptakami. Oznacz to, że najprawdopodobniej również i ona powstała w czasie letniego pobytu Makowskiego w Espaly, gdzie artysty malował scenki rodzajowe z życia na wsi. Jak pisał w swoim pamiętniku: Znów przed naturą stoję jak dziecko i z naiwnością staram się naśladować wiernie to, co widzę, coraz głębiej ją podpatrując i coraz więcej pragnąc jej wydrzeć to, czym najbardziej wszystkich czaruje – Życie. (T. Makowski, Pamiętnik, s. 234)
Obraz nosi również wiele cech wspólnych z Autoportretem z dziewczynką, który prezentowaliśmy na aukcji w grudniu 2019 roku. Ta sama brunatnoczerwona kolorystyka, przepleciona niebieskimi tonami oraz uproszczenie kształtów i fizjonomii przedstawionych postaci – są charakterystyczne dla dzieł Makowskiego z okresu ok. 1920-1922.
Bibliografia:
– W. Jaworska, Tadeusz Makowski. Polski malarz w Paryżu, Wrocław-Warszawa-Kraków 1976;
– T. Makowski, Pamiętnik, Warszawa 1961.