Malarz, ilustrator i scenograf. Należał do ugrupowań o awangardowym profilu - Grupa Młodych Plastyków i reaktywowana w 1957 r. II Grupa Krakowska. Jego twórczość z lat 40. wpisuje się w nurt sztuki abstrakcyjnej o surrealistycznej wymowie zaakcentowanej enigmatycznymi tytułami obrazów ("Portret inkwizytora", 1947; "Miejsce opuszczone przez dzięcioły", 1948). W latach 60. podjął eksperymenty z malarską materią i fakturą ("Urodziny infantki", 1961). W latach 80. powstały biomorficzne obrazy abstakcyjne o intensywnej, fosforyzującej gamie barwnej ("Prorok, którego nie było", 1989). Skarżyński znany jest przede wszystkim jako scenograf i współautor stylistyki Teatru Groteska, którą stworzył w latach 50. wraz z żoną, L. Minticz-Skarżyńską i K. Mikulskim. Oferowane rysunki to pastisze znanych tematów malarskich i uznanych kierunków artystycznych. "Kobieta z koszem owoców" parafrazuje stylistykę dojrzałych prac P. Picassa, w których zapętlające się kontury opisujące ludzką postać poddają się samoistnym rytmom dekoracyjnej, na wpół abstrakcyjnej kompozycji. "Akt" łączy w prześmiewczy sposób dwie konwencje obrazowania - wywodzący się z renesansowej tradycji wizerunek nagiej bogini upozowanej na wzór tycjanowskiej Wenus z zapożyczonymi z socrealistycznej ikonografii postaciami przodowników pracy. "Kobieta z papierosem" natomiast nawiązuje do groteskowych wyobrażeń kobiet z marginesu społecznego zapełniających płótna twórców niemieckiej Nowej Rzeczowości w latach 1920.