dzinowski edukację artystyczną rozpoczął od warszawskiej Klasy Rysunkowej. Następnie studiował u Matejki w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Naukę kontynuował w akademii monachijskiej u Wegnera. Tu otrzymał za jedną z prac srebrny medal. W 1892 roku osiadł w Swoszowicach pod Krakowem. Malował portrety, obrazy religijne i alegoryczne, ale najbardziej interesowała go tematyka etnograficzna, zaczerpnięta z podkrakowskiej wsi. Z tymi motywami zaprezentował się w roku 1888 na wystawie malarzy, tak zwanych chłopomanów, w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. I tym przedstawieniom pozostał wierny na długie lata. Również w okresie międzywojennym powstało w jego pracowni dużo scen z udziałem barwnych typów chłopskich. Malarz z upodobaniem ukazywał wiejskie obyczaje i zabawy, czynił to z domieszką sympatii i humor, udane sceny - powtarzał.