Wystawiany:
Salon d `Automne , Paryż 1925;
Eugeniusz Zak 1884-1926, Muzeum Narodowe w Warszawie 18.12.2003 -29.02.2004
Reprodukowany:
Montparnasse atelier du monde, ses artistes Wenus d `ailleurs, Marsylia 1992, kat. 248
Fels F., Le Salon d `Automne de 1925, ?L `Art Vivant? 1925 nr 19 (1 X), il. s. 6
George W., Le Salon d `Automne, ?LAmour de l `art. 1925, il. s.357
Leon-Martin L., Le Salon d `Automne, ?Le Crapouillot? 1925 (1 X), il. s.18;
Fels F., Barchan i In., Egen Zak, ?Deutsche Kunst Und Dekoration?, t.57: 1925/1926, il. s. 383;
Polish Paintings and Drawings, The Lipert Studio, East Brunswick, N.J. 1988, kat, poz. 56, il.
Ecole de Paris, Paryż 1988, reprodukowany na okładce;
Ecole de Paris, Chateau Trevarez 1993, kat. Poz. 79, il s. 23
Malarstwo polskie. Ceny na aukcjach zagranicznych 1985-1990, Galeria Lipert , Kraków [1991], reprodukowany na okładce;
Tanikowski Artur, Eugeniusz Zak w świecie modernistycznej idylli, ?Rocznik Aukcyjny 1997? dodatek do Art.& Bisiness? 1998 nr 1-2, il. s. 47
Malinowska Brus Barbara, Eugeniusz Zak 1884-1926, Muzeum Narodowe w Warszawie 2004 ; il. 225, str.162
Eugeniusz Zak to nazwisko, które wywarło istotny wpływ na obraz polskiej sztuki dwudziestolecia międzywojennego. Jego twórczość kształtowała się i dojrzewała w orbicie tradycji i współczesności sztuki francuskiej. Został nazwany ?najbardziej paryskim z Polaków? i obok Kislinga i Makowskiego stał się ulubieńcem kolekcjonerów i historyków sztuki.
Na ukształtowanie się postawy artystycznej Zaka wpłynęła sztuka Szkoły Pont-Aven i paryskich nabistów operujących syntetyczną formą i giętkim konturem. Artysta poddał się też rozbudzonemu na początku stulecia zainteresowaniu sztuką wczesnego renesansu. Fascynacja stylistyką quattrocenta nasiliła się w rozwijanym przez artystę w latach 1910-1923 wątku kochanków, rybaków i pasterzy harmonijnie wtopionych w pejzażowe tło. W drugiej połowie lat 1920. częstym motywem malarstwa Zaka stały się wizerunki arlekinów i pierrotów, reprezentantów "sztucznej" rzeczywistości cyrku, jarmarku i teatru. Zastygłe w teatralnych pozach postacie o wydłużonych proporcjach artysta wpisywał w płytkie przestrzenie pustych wnętrz.
Obecnie, dzieła Eugeniusza Zaka są rzadkością na rynku aukcyjnym zarówno w Polsce jak i na świecie, co podnosi ich wartość kolekcjonerską. Od wielu lat jego obrazy są jednymi z najdrożej sprzedawanych prac polskich artystów w Polsce i na świecie.
Olej, płótno;
130 x 87 cm
Sygn. p.d. Eug. Zak
Wystawiany:
Salon d `Automne , Paryż 1925;
Eugeniusz Zak 1884-1926, Muzeum Narodowe w Warszawie 18.12.2003 -29.02.2004
Reprodukowany:
Montparnasse atelier du monde, ses artistes Wenus d `ailleurs, Marsylia 1992, kat. 248
Fels F., Le Salon d `Automne de 1925, ?L `Art Vivant? 1925 nr 19 (1 X), il. s. 6
George W., Le Salon d `Automne, ?LAmour de l `art. 1925, il. s.357
Leon-Martin L., Le Salon d `Automne, ?Le Crapouillot? 1925 (1 X), il. s.18;
Fels F., Barchan i In., Egen Zak, ?Deutsche Kunst Und Dekoration?, t.57: 1925/1926, il. s. 383;
Polish Paintings and Drawings, The Lipert Studio, East Brunswick, N.J. 1988, kat, poz. 56, il.
Ecole de Paris, Paryż 1988, reprodukowany na okładce;
Ecole de Paris, Chateau Trevarez 1993, kat. Poz. 79, il s. 23
Malarstwo polskie. Ceny na aukcjach zagranicznych 1985-1990, Galeria Lipert , Kraków [1991], reprodukowany na okładce;
Tanikowski Artur, Eugeniusz Zak w świecie modernistycznej idylli, ?Rocznik Aukcyjny 1997? dodatek do Art.& Bisiness? 1998 nr 1-2, il. s. 47
Malinowska Brus Barbara, Eugeniusz Zak 1884-1926, Muzeum Narodowe w Warszawie 2004 ; il. 225, str.162
Eugeniusz Zak to nazwisko, które wywarło istotny wpływ na obraz polskiej sztuki dwudziestolecia międzywojennego. Jego twórczość kształtowała się i dojrzewała w orbicie tradycji i współczesności sztuki francuskiej. Został nazwany ?najbardziej paryskim z Polaków? i obok Kislinga i Makowskiego stał się ulubieńcem kolekcjonerów i historyków sztuki.
Na ukształtowanie się postawy artystycznej Zaka wpłynęła sztuka Szkoły Pont-Aven i paryskich nabistów operujących syntetyczną formą i giętkim konturem. Artysta poddał się też rozbudzonemu na początku stulecia zainteresowaniu sztuką wczesnego renesansu. Fascynacja stylistyką quattrocenta nasiliła się w rozwijanym przez artystę w latach 1910-1923 wątku kochanków, rybaków i pasterzy harmonijnie wtopionych w pejzażowe tło. W drugiej połowie lat 1920. częstym motywem malarstwa Zaka stały się wizerunki arlekinów i pierrotów, reprezentantów "sztucznej" rzeczywistości cyrku, jarmarku i teatru. Zastygłe w teatralnych pozach postacie o wydłużonych proporcjach artysta wpisywał w płytkie przestrzenie pustych wnętrz.
Obecnie, dzieła Eugeniusza Zaka są rzadkością na rynku aukcyjnym zarówno w Polsce jak i na świecie, co podnosi ich wartość kolekcjonerską. Od wielu lat jego obrazy są jednymi z najdrożej sprzedawanych prac polskich artystów w Polsce i na świecie.