Podobna kompozycja, również z 1923, o nieco zmienionych detalach i bardziej rozbudowanym drugim planie, była prezentowana na indywidualnej wystawie artysty w londyńskim Savile Club, 19 maja do 19 czerwca 2009.
Malarz i ceramik, urodzony w Odessie, wnuk I. K. Ajwazowskiego. W 1896 rozpoczął studia w pracowni malarstwa pejzażowego Archipa Kuindżiego w Petersburskiej Akademii Sztuk Pięknych, w roku następnym odbył podróż do Grecji, Turcji i Włoch, naukę uzupełnił w Monachium u Hollosy`ego i Ferri-Schmidta. Po powrocie do kraju w 1899 kontynuował studia w akademii, które zakończył w 1902. Przez kolejnych 15 lat aktywnie uczestniczył w życiu artystycznym St. Petersburga. W latach 1912-1913 brał udział w wystawach stowarzyszenia "Mir Iskusstwa" w Moskwie, Kijowie i St. Petersburgu, w czasopiśmie o tym samym tytule publikowane były reprodukcje jego obrazów. Po powrocie na Krym w 1906 zajął się m.in. ceramiką artystyczną, był równocześnie dyrektorem Galerii Ajwazowskiego w Teodozji. Po wybuchu rewolucji w 1920 Lattry wyjechał do Grecji, a następnie w 1924 do Paryża. W paryskim studiu powstało wiele projektów rzemiosła artystycznego, współpracował z francuskimi fabrykami porcelany i wiodącymi warsztatami meblowymi. Wczesne malarstwo Lattriego to pejzaże krymskie, rosyjskie ludowe sceny rodzajowe, do prac późniejszych należą cykl grecki ( widoki Delos, Myken, Pireusu), pejzaże francuskie, a także sceny rodzajowe inspirowane sztuką starożytnej Grecji i Persji. Te ostatnie z uwagi na swe odniesienia do nurtu art deco, uznawane są za najoryginalniejsze prace malarskie artysty