Malarz, grafik, jeden z najwszechstronniejszych artystów dwudziestolecia międzywojennego; studiował w warszawskiej Szkole Rysunkowej (u M.Kotarbińskiego), Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie (u I. Pieńkowskiego) i ASP w Krakowie (u J. Malczewskiego); mieszkał i tworzył w Warszawie, wiele podróżował; był członkiem m.in. Formistów (od 1919) i Rytmu (od 1923); aktywnie uczestniczył w życiu warszawskiego środowiska artystycznego.
"(...) Sztuka Wąsowicza daje nam coś w rodzaju małej antologii międzywojennej sztuki polskiej. Zza tych prac przebijają sie bowiem elementy znane wpierw u innych (...).Rzecz jednak zdumiewająca: tak łatwo odnajdując inspiracje i fascynacje, ani na chwile nie odnosimy wrażenia, że obcujemy a z artystą wtórnym, czy też zgrabnym naśladowcą. (...) Wąsowicz umie zachować w stanie nienaruszonym to, co własne i co towarzyszyło mu przez całe życie jako nieodłączny element jego malarskiego instynktu i wrażliwości" (Ignacy Witz, Przechadzki po warszawskich wystawach 1945-1968).
kredka, akwarela na papierze naklejonym na tekturę, 33 x 23 cm,
sygnowana i datowana p.d. monogramem "W.W 1938''.
Wystawiany i reprodukowany:
Muneum Narodowe, Warszawa 1969, Wystawa monograficzna..., w kat. poz. 447;
Warszawa 2000, Galeria Willa Struvego, "Wacław Wąsowicz".
Malarz, grafik, jeden z najwszechstronniejszych artystów dwudziestolecia międzywojennego; studiował w warszawskiej Szkole Rysunkowej (u M.Kotarbińskiego), Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie (u I. Pieńkowskiego) i ASP w Krakowie (u J. Malczewskiego); mieszkał i tworzył w Warszawie, wiele podróżował; był członkiem m.in. Formistów (od 1919) i Rytmu (od 1923); aktywnie uczestniczył w życiu warszawskiego środowiska artystycznego.
"(...) Sztuka Wąsowicza daje nam coś w rodzaju małej antologii międzywojennej sztuki polskiej. Zza tych prac przebijają sie bowiem elementy znane wpierw u innych (...).Rzecz jednak zdumiewająca: tak łatwo odnajdując inspiracje i fascynacje, ani na chwile nie odnosimy wrażenia, że obcujemy a z artystą wtórnym, czy też zgrabnym naśladowcą. (...) Wąsowicz umie zachować w stanie nienaruszonym to, co własne i co towarzyszyło mu przez całe życie jako nieodłączny element jego malarskiego instynktu i wrażliwości" (Ignacy Witz, Przechadzki po warszawskich wystawach 1945-1968).