Postawa artystyczna Karpińskiego kształtowała się w początkowej fazie pod wpływem młodopolskiej estetyki inspirowanej rodzimym folklorem. Artysta malował sceny rodzajowe i pejzaże z podkrakowskich Bronowic. Uległ też oddziaływaniu symbolistycznego nurtu tworząc enigmatyczne w swej wymowie obrazy o dekoracyjnych walorach zaakcentowanych giętkimi konturami miękko kładzionych plam barwnych.
Studium kobiety przy studni, która trzyma ręce na korbie kołowrotu. Artysta próbował oddać wysiłek z jakim przychodzi wyciągnięcie wiadra pełnego wody. Skupił się przede wszystkim na układzie materii bluzki, spódnice i trzewiki traktując już bardziej sumarycznie.
Na odwrocie drugi rysunek. Przedstawiona na nim młoda dziewczyna trzyma w lewej dłoni trzonek nosidła przerzucony przez ramię. Ubrana jest w długa, szeroka, lekko zmarszczona u pasa, spódnicę, ciemny gorsecik wiązany z przodu nałożony na biała koszulę z bufiastymi rękawami spiętymi w mankiety. Po prawej stronie szkic prawego ramienia z precyzyjnie ułożoną zaciśniętą dłonią.