Tomasz Kostecki to artysta wyrażający się formami art deco: geometryczny, linearny świat przedwojennej technokracji jest głównym bohaterem jego obrazów; lata 20-te i 30-te to przecież futurystyczne wizje lepszej rzeczywistości. Dlatego też uwagę widza w pierwszej kolejności przyciąga maszyna: luksusowy statek pasażerski, modernistyczne wieżowce Manhattanu, żółte Bugatti, eleganckie żaglówki. Dopiero później dostrzegamy małe ludzkie postacie, będące jedynie dodatkami do samoświadomej techniki: kobietę o aparycji Marleny Detrich oraz obserwatora nowojorskich wybrzeży. Druga z postaci wydaje się być przewrotną polemiką z romantyczną tradycją malarską, która to na góry, a nie wysokie wieżowce kazała patrzeć wędrowcom Friedricha.

Warto również zwrócić uwagę na doskonały warsztat techniczny Tomasza Kosteckiego: każdy z jego obrazów wykonywany jest farbami olejnymi w technice laserunkowej, którą miesza z alla prima. Jest to długotrwały i wymagający umiejętności proces, jednak efekt końcowy wart jest trudu: wystarczy zbliżyć się do dzieła na małą odległość, by dostrzec mistrzowsko dopracowany detal.