Na odwrocie napis - "Andrzej Wróblewski / Kobieta - Abstrakcja 1949 / gwasz 118 x 89"
Wystawiany - Andrzej Wróblewski, wystawa pośmiertna, Kraków, Warszawa, Łódź, Sopot, 1958 r., poz. 55.
Andrzej Wróblewski, w X rocznicę śmierci, Muzeum Narodowe w Poznaniu, IV.-V. 1967 r., poz. 30.
Literatura - Andrzej Wróblewski, w X rocznicę śmierci, katalog wystawy, Poznań 1967 r., il. 12.
J. Michalski, M. Tarbała, J. Modzelewski, M. Sobczyk, Andrzej Wróblewski nieznany, Kraków 1993 r., str. 120 (reprodukcja).
Malarz, grafik, teoretyk i krytyk artystyczny. W latach 1945-1952 studiował na Wydziale Malarstwa i Rzeźby krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Z. Radnickiego, Z. Pronaszki i H. Rudzkiej-Cybisowej, równolegle był studentem historii sztuki na Uniwerystecie Jagiellońskim. Debiutował na I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie w 1948 r., gdzie poza malarstwem pokazał formy przestrzenne. Był inicjatorem powstania "Grupy Samokształceniowej" przy krakowskiej uczelni. Od 1947 r. tworzył eksperymentalne obrazy, gdzie formę budował z figur geometrycznych. Pod koniec lat 40-tych rozpoczął malowanie serii "Rozstrzelań", gdzie malował zdeformowane postaci, wyrażając błękitem symbolikę ich niematerialności.
1949 r.
Gwasz na kartonie naklejonym na płótno 118 x 89 cm
Nie sygnowany
Na odwrocie napis - "Andrzej Wróblewski / Kobieta - Abstrakcja 1949 / gwasz 118 x 89"
Wystawiany - Andrzej Wróblewski, wystawa pośmiertna, Kraków, Warszawa, Łódź, Sopot, 1958 r., poz. 55.
Andrzej Wróblewski, w X rocznicę śmierci, Muzeum Narodowe w Poznaniu, IV.-V. 1967 r., poz. 30.
Literatura - Andrzej Wróblewski, w X rocznicę śmierci, katalog wystawy, Poznań 1967 r., il. 12.
J. Michalski, M. Tarbała, J. Modzelewski, M. Sobczyk, Andrzej Wróblewski nieznany, Kraków 1993 r., str. 120 (reprodukcja).
Malarz, grafik, teoretyk i krytyk artystyczny. W latach 1945-1952 studiował na Wydziale Malarstwa i Rzeźby krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Z. Radnickiego, Z. Pronaszki i H. Rudzkiej-Cybisowej, równolegle był studentem historii sztuki na Uniwerystecie Jagiellońskim. Debiutował na I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie w 1948 r., gdzie poza malarstwem pokazał formy przestrzenne. Był inicjatorem powstania "Grupy Samokształceniowej" przy krakowskiej uczelni. Od 1947 r. tworzył eksperymentalne obrazy, gdzie formę budował z figur geometrycznych. Pod koniec lat 40-tych rozpoczął malowanie serii "Rozstrzelań", gdzie malował zdeformowane postaci, wyrażając błękitem symbolikę ich niematerialności.